Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 czerwca 2004 r., sygn. III SA/Lu 179/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (spr.), Asesor WSA Małgorzata Fita, Protokolant ref. staż. Przemysław Gumieniak, po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny zaskarżoną decyzją znak: [...] z dnia [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego w związku z art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), po rozpatrzeniu odwołania B. W. z dnia [...] stycznia 2004 r. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego nr [...] znak: [...] z dnia [...] o braku podstaw do stwierdzenia u niego choroby zawodowej uszkodzenia słuchu - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stwierdzono, że z przeprowadzonego dochodzenia epidemiologicznego oraz charakterystyki stanowiska pracy wynika, że B. W. zatrudniony był w okresie od dnia [...] maja 1954 r. do dnia [...] lipca 1957 r. w Kopalniach Węgla Kamiennego na stanowisku praktykanta pod ziemią, młodszego mechanika, pomocy dołowej, młodszego górnika, a od dnia [...] grudnia 1959 r. do końca 1994 r. w Fabryce Samochodów Ciężarowych (obecnie Masa Upadłości [...] Sp. z o.o.),na stanowisku ślusarza, montera, brakarza, kontrolera jakości, technologa-konstruktora. W czasie pracy zarówno Kopalniach Węgla Kamiennego, jak i w Fabryce Samochodów Ciężarowych narażony był na działanie hałasu przekraczającego dopuszczalne natężenie.