Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 maja 2004 r., sygn. II SA/Łd 1472/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek, Sędziowie WSA Krzysztof Szczygielski, p. o. sędziego WSA Małgorzata Łuczyńska /spr./, Protokolant asystent sędziego Żywilla Krac, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2004 r. sprawy ze skargi S.G. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T. nr [...] z dnia [...].

Uzasadnienie

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. decyzją Nr [...] z dnia [...] nie uzanł u S.G. choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia dwusiarczkiem węgla.

W uzasadnieniu podniesiono, że skarżąca została poddana dwukrotnym badaniom w kierunku ustalenia patalogii zawodowej, przeprowadzonym przez upoważnione do rozpoznania chorób zawodowych - Poradnię Chorób Zawodowych przy PKD WOMP w Ł., a następnie w wyniku odwołania się od orzeczenia lekarskiego tejże jednostki przez Instytut Medycyny Pracy w Ł. Ze względu na fakt, iż obydwie jednostki wydały orzeczenia o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wyklucza to możliwość wydania decyzji stwierdzającej istnienie choroby zawodowej.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona zakwestionowała zasadność podjętego rozstrzygnięcia i podniosła, że stwierdzony u niej zespól rzekomonerwicowy jest następstwem pracy w narażeniu na działanie dwusiarczku węgla.

W trakcie przeprowadzonego postępowania odwoławczego organ odwoławczy wystąpił do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w T. o weryfikację oceny narażenia S.G. na działanie dwusiarczku węgla. W odpowiedzi nadesłano informację dotyczącą wyników pomiarów narażenia na dwusiarczek węgla na stanowisku suszarkowy w latach 1994. 1995, 1996. Równocześnie przedstawiono informację o wynikach pomiarów z 1992r. dotyczących narażenia na hałas.