Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 marca 2004 r., sygn. II SA/Ka 401/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek Sędziowie WSA Małgorzata Juzków Asesor WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant Mariola Grąziowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2004 r. przy udziale - sprawy ze skargi J. K. /K./ na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] r., nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. orzekł o braku podstaw do rozpoznania u J. K. przewlekłego urazu akustycznego z poz.15 wykazu chorób zawodowych, załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 61, poz.364). W uzasadnieniu podał, że J. K. pracował w latach 1962-1977 w przedsiębiorstwie "A" w P. jako pomocnik i operator sprzętu ciężkiego (brak pomiarów hałasu) w latach 1977-1980 w "B" w Ż. jako operator sprzętu ciężkiego, gdzie hałas analogicznie do pracy na podobnym sprzęcie w innych zakładach pracy wynosił 86 dB, w latach 1980-1989 w "C" w M. jako maszynista koparki w hałasie 79-81 dB, w latach 1989-1993 w "D" w P. jako operator dźwigu oraz w latach 1993-1999 w "E" sc w B. jako operator koparki, żurawia samochodowego i kierowcy samochodu ciężarowego w warunkach zagrożenia hałasem 79-82dB. Orzeczeniem lekarskim Przychodni Chorób Zawodowych [...] Centrum Medycznego w K. rozpoznano u zainteresowanego obustronny niedosłuch typu odbiorczego, jednak wobec braku narażenia na hałas ponadnormatywny od 1989 nie rozpoznano zawodowego uszkodzenia słuchu. Diagnozę tę potwierdził Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego. Organ nie stwierdził choroby zawodowej, gdyż nie została ona orzeczona.

W odwołaniu od decyzji J. K. podniósł, że w orzeczeniach lekarskich stwierdzono u niego obustronny ubytek słuchu. Stwierdził, iż pracował przez 36 lat w warunkach występowania czynników wysoce szkodliwych dla zdrowia. Wskazał na niekonsekwencję organu co do przyjęcia okresów pracy w narażeniu na ponadnormatywny hałas. Uznał, że decyzja rażąco narusza przepisy prawa.