Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 marca 2004 r., sygn. II SA/Ka 436/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie: NSA Henryk Wach, WSA Małgorzata Jużków ( spr.), Protokolant referent Joanna Spadek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2004 r. sprawy ze skargi H. B. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w W., w oparciu o art. 1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Inspekcji Sanitarnej ( tekst jednolity Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.) oraz § 1 i § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r, w sprawie chorób zawodowych ( Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u H. B. choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu - wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do powołanego rozporządzenia. Swoje rozstrzygnięcie oparł na ustaleniach dochodzenia epidemiologicznego oraz na orzeczeniach lekarskich : Przychodni Chorób Zawodowych [...] Centrum Medycznego w K. i Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., które to placówki rozpoznały u pracownika obustronny niedosłuch typu odbiorczego, ale nie rozpoznały choroby zawodowej uszkodzenia słuchu. Pierwsza z uwagi na wykonywanie pracy bez narażenia na ponadnormatywny hałas, a druga ze względu na stwierdzony zbyt mały ubytek słuchu.

Organ orzekający ustalił, że H. B. był zatrudniony w "A" S.A. "B" w R. w okresie od 1960 r. do 1992 r. Pracował początkowo jako [...] na powierzchni, a następnie jako [...] i [...] pod ziemią. Ustalono, iż tylko w latach 1960 - 1968 pracował w warunkach narażenia na działanie czynnika szkodliwego - hałasu o natężeniu 87 dB, zaś potem natężenie hałasu wynosiło 73 dB, zatem nie przekraczało dopuszczalnych norm.