Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 lutego 2004 r., sygn. SA/Sz 11/02

Dnia 10 lutego 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący del. Sędzia NSA Elżbieta Makowska Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Cebel /spr./ Asesor WSA Arkadiusz Windak Protokolant: Beata Majewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2004r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę Sygn.aktSA/Sz 11/02 2 UZASADNIENIE Decyzją z dnia 15.09.1999 r. numer G.G.7415/121/99 Prezydent Miasta Koszalina zatwierdził podział geodezyjny działki gruntowej nr 10 położonej przy ul.Dzierżęcińskiej na wniosek współwłaścicieli Aliny Cygier oraz Grażyny Przybylskiej. W wyniku podziału powstały działki numer 10/1-10/3. Decyzją z dnia 27 sierpnia 2001 r. znak N.I.RW.3128-161/00 Zarząd Miasta Koszalina ustalił opłatę adiacencką w wysokości 4,087,37 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku dokonanego podziału ww. działki. Od decyzji tej odwołała się Alina Cygier. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie po zapoznaniu się z operatem szacunkowym nieruchomości, nie znalazło podstaw do uchylenia decyzji organu I instancji i w dniu 27.11.2001 r. podjęło decyzję numer SKO.N-41/1717/2001 ojej utrzymaniu w mocy. Skargę na powyższą decyzję Alina Cygier wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie Skarżąca podniosła, iż nie powinna być obciążona opłatą adiacencką, bowiem w momencie dokonywania podziału przepisy o opłacie adiacenckiej na terenie Miasta Koszalina nie istniały. Rada Miasta Koszalina wprowadziła je siedem miesięcy później uchwałą numer XV/279/2000. Jako obywatelka demokratycznego państwa, czuje się zaskoczona i oszukana. Nie dokonywałaby podziału, gdyby przepisy były wówczas takie jak teraz. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie z powołaniem się na argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji. Z dniem 1 stycznia 2004 r. utworzony został Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Sprawy, w których skargi zostały wniesione przed tą datą do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie i postępowanie nie zostało zakończone, na podstawie art.97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz.1271, Nr 240, poz.2052 ), podlegają rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie na podstawie przepisów ustawy -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz.1270). Sygn.akt SA/Sz 11/02 3 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje: Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Możliwość nałożenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku podziału nieruchomości wynika wprost z art.98 ust.4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz.543 ). Rada gminy ( Rada Miasta Koszalin ) posiada jedynie, wynikającą z tego przepisu, kompetencję do ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej, w wysokości nie większej niż 50 % różnicy wartości nieruchomości ( przed i po podziale ). Cytowany przepis w zakresie w nim nie uregulowanym, odsyła do odpowiedniego stosowania przy opłacie adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości, przepisów art.145, 146 ust.2 i ust.3, art. 147 oraz art.148 ust.1-3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art.145 ust.2 cytowanej ustawy ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3 lat od dnia podziału ( uprawomocnienia się decyzji o podziale nieruchomości). Nałożenie na skarżącą obowiązku zapłaty opłaty adiacenckiej nastąpiło decyzjami wydanymi przed upływem 3 lat od uprawomocnienia się decyzji o podziale nieruchomości. Podmiotami zobowiązanymi do uiszczenia opłaty adiacenckiej są właściciele nieruchomości, a także użytkownicy wieczyści, jeżeli wartość ich nieruchomości wzrosła wskutek budowy urządzeń infrastruktury technicznej (art. 146). Niezbędnym warunkiem do ustalenia opłaty adiacenckiej jest uchwalenie przez radę gminy wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej. Uchwała rady gminy, o której mowa w art. 98 ust.4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowi przepis o charakterze normatywnym - przepis gminny - i jest materialnoprawną podstawą - w zakresie wysokości stawki procentowej - do wydania decyzji przez zarząd gminy. W rozpatrywanej sprawie decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej została wydana w czasie obowiązywania uchwały Rady Miejskiej w Koszalinie Nr XV/279/2000 z dnia 28 kwietnia 2000 r. w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej, zmienionej następnie uchwałą z dnia 27 kwietnia 2001 r. Nr XXill/409/2001. Zaskarżona decyzja jest zgodna z obowiązującymi przepisami. Zawiera szczegółowe odniesienie się do wszystkich zarzutów strony, przedstawia w sposób wyczerpujący obowiązujący stan prawny. Postępowanie zmierzające do wydania decyzji prowadzone było przez organy administracji publicznej z zachowaniem Sygn.akt SA/Sz 11/02 4 wymogów ustalonych przepisami prawa, a operat szacunkowy sporządzony został zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lipca 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego ( Dz.U. Nr 98, poz.612). W tym stanie rzeczy na podstawie art.151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz.1270 ) należało skargę oddalić.