Wyrok WSA w Opolu z dnia 16 lutego 2004 r., sygn. II SA/Wr 32/01

Elementy decyzji wywłaszczeniowej zostały enumeratywnie wyliczone w art. 119 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./. O kompletności tego wyliczenia świadczy nie tylko aktualna treść art. 119 ust. 1, ale także porównanie tej treści z brzmieniem art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, tzn. rezygnacja w art. 119 ust. 1 ze zwrotu "w szczególności", poprzednio użytego w przepisie zawierającym wyliczenie elementów decyzji wywłaszczeniowej. W wyliczeniu zawartym w art. 119 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie ma wskazania organu zobowiązanego do wypłaty odszkodowania. O tym, jaki podmiot jest do tego zobligowany, decyduje to, na czyją rzecz nastąpiło wywłaszczenie. Reguluje tę kwestię przepis art. 132 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2004 r. sprawy ze skargi Lidii i Huberta K. na decyzję Wojewody O. z dnia 27 grudnia 2000 r., (...) w przedmiocie wywłaszczenia nieruchomości i odszkodowania - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Starosty O. z dnia 28 kwietnia 2000 r., (...), w części zobowiązującej Zarząd Miasta O. do wypłaty ustalonego odszkodowania; (...).

Decyzją z dnia 28 kwietnia 2000 r., (...), Starosta O. wywłaszczył na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość stanowiącą własność Huberta K. i Lidii K., położoną w Zawadzie, oznaczoną jako działki nr 605/3, nr 565/3, nr 582/4 i nr 556/4, o łącznym obszarze 2,0687 ha, objętą księgą wieczystą Kw nr 1100, prowadzoną w Sądzie Rejonowym w O. Starosta ustalił odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość w kwocie 107.779 zł i przyznał to odszkodowanie dotychczasowym właścicielom nieruchomości. Do wypłaty odszkodowania zobowiązał Zarząd Miasta O. Organ powołał się na przepisy art. 112 ust. 2-4, art. 118 ust. 1-2, art. 119 ust. 1, art. 121 ust. 1, art. 129 ust. 1, art. 130, art. 132 ust. 1-3 i art. 133 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./. Wskazał, że sporna nieruchomość przeznaczona została na pas drogowy Obwodnicy Północnej miasta O., zgodnie z decyzją Prezydenta Miasta O., z dnia 21 października 1996 r., (...), o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji. Z wnioskiem o przeprowadzenie postępowania wywłaszczeniowego wystąpiło Przedsiębiorstwo Usługowo-Produkcyjne "I.-D." Spółka z o.o., jako inwestor zastępczy Zarządu Miasta O. Pismem z dnia 30 grudnia 1999 r., Przedsiębiorstwo poinformowało Starostę, że nabycie nieruchomości jest niemożliwe, gdyż właściciele nie wyrazili zgody na sprzedaż nieruchomości za proponowaną cenę. Także w trakcie rokowań właściciele nie zgodzili się na sprzedaż nieruchomości, mimo wyznaczenia dwumiesięcznego terminu do zawarcia umowy. Podczas postępowania wywłaszczeniowego przeprowadzono rozprawę administracyjną, w trakcie której właściciele przedłożyli operat szacunkowy wykonany przez rzeczoznawcę majątkowego Aleksandra Ch. Organ ustalił odszkodowanie w oparciu o wycenę zawartą w operacie szacunkowym wykonanym przez rzeczoznawcę majątkowego Henryka W. Ustalone odszkodowanie stanowi przewidywaną cenę rynkową nieruchomości wywłaszczanej, możliwą do uzyskania w ramach transakcji wolnorynkowej. Za podstawę określenia wartości przyjęto ceny transakcyjne podobnych nieruchomości użytkowanych rolniczo, już nabytych na rzecz Skarbu Państwa, z przeznaczeniem pod budowę obwodnicy. Starosta wywodził, iż zgodnie z art. 134 ustawy o gospodarce nieruchomościami, podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi wartość rynkowa nieruchomości, którą określa się dla aktualnego sposobu użytkowania, albo alternatywnego sposobu użytkowania, jeżeli jej przeznaczenie w planie miejscowym powoduje zwiększenie jej wartości. Sporne grunty, o niskiej wartości bonitacyjnej, są obecnie wykorzystywane na cele produkcji rolnej. Ich wartość, według aktualnego sposobu użytkowania, kształtuje się znacznie poniżej przyszłego sposobu użytkowania. Przyszły sposób użytkowania to zajęcie gruntów pod budowę drogi i tylko ta okoliczność skutkuje znaczne zwiększenie wartości gruntów, ale tylko do poziomu cen rynkowych gruntów zajmowanych pod drogi publiczne. Starosta nie wziął pod uwagę operatu rzeczoznawcy Aleksandra Ch. uznając, że twierdzenie o położeniu działek w pobliżu terenów zabudowanych zabudową mieszkaniową i potencjalnym przeznaczeniu działek pod rozszerzenie istniejącej zabudowy budownictwa mieszkaniowego rozmija się z ustaleniami planu zagospodarowania.