Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 lutego 2004 r., sygn. II SA/Ka 221/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Henryk Wach, Sędziowie asesor WSA Małgorzata Walentek, NSA Tadeusz Michalik (spr.), Protokolant stażysta referent Mariola Grąziowska, po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2004 r. sprawy ze skargi J. H. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T. z dnia [...] r. Nr [...] orzeczono o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej narządu słuchu u J. H.. W uzasadnieniu wskazano, że wyniki badań przeprowadzonych przez specjalistyczną placówkę diagnostyczną - Poradnię Chorób Zawodowych w S. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K., nie pozwalają na rozpoznanie u J. H. - pomimo stwierdzenia pracy w warunkach ponadnormatywnego hałasu - choroby narządu słuchu wywołanej hałasem.

W odwołaniu od tej decyzji J. H. podnosił, iż nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego wykluczającego u niego chorobę słuchu. Wskazywał, że przez cały okres zatrudnienia pracował w warunkach ponadnormatywnego hałasu, co spowodowało u niego utratę słuchu.

Decyzją z dnia [...] r. wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. orzekł utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję w całości.

W uzasadnieniu wskazał, że dla stwierdzenia choroby zawodowej niezbędnym jest: - orzeczenie przez kompetentną placówkę diagnostyczną służby zdrowia istnienia występującego schorzenia jako choroby ujętej - zakwalifikowanej przez orzeczników do odpowiedniej pozycji wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r., - wykazanie związku przyczynowego między środowiskiem pracy a rozpoznaną chorobą tj. wykazanie, że narażenie na czynnik szkodliwy, który wywołał rozpoznane schorzenie miało miejsce w czasie i miejscu pracy w związku z wykonywanym zawodem.