Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 stycznia 2004 r., sygn. II SA/Ka 3393/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach, Sędziowie Sędzia NSA Anna Apollo, Asesor WSA Małgorzata Walentek /spr./, Protokolant ref. Joanna Spadek, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2004 r. przy udziale - sprawy ze skargi B. Z./Z./ na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. w oparciu o art.1 pkt 2, art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Inspekcji Sanitarnej / tekst jednolity Dz.U. z 1998r. Nr 90, poz. 575 ze zm./ § § 1, 7, 10 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65, poz. 294 ze zm./ orzekł, że u B. Z. brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do tego rozporządzenia.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że dochodzenie epidemiologiczne wykazało, iż B. Z. w okresie od [...].1972 r. do [...].1998 r. pracował w "A" Sp. z o.o. "B" na stanowisku fachowiec pod ziemią, elektryk oraz elektromonter pod ziemią. W całym okresie pracy zawodowej pracował w hałasie o poziomie dźwięku 83 - 102 dB, a więc w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej. B. Z. był badany w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy Poradni Chorób Zawodowych w S. (orzeczenie z dnia [...] r.), która to placówka nie rozpoznała u niego zawodowego uszkodzenia narządu słuchu ze względu na wielkość ubytku słuchu. Organ inspekcji sanitarnej uznał, że wobec braku rozpoznania choroby nie można było wydać decyzji stwierdzającej chorobę zawodową.