Interpretacja indywidualna z dnia 24.02.2020, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.830.2019.1.MP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.830.2019.1.MP

podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 13 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 stycznia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.765.2019.1.MP na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 stycznia 2020 r. (data doręczenia 3 lutego 2020 r.), zaś Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem złożonym w dniu 13 lutego 2020 r. (data nadania 8 lutego 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca choruje na i . Choroba została zdiagnozowana we wrześniu 2016 r. W związku z tym schorzeniem Wnioskodawca posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Pomimo prowadzonego leczenia i rehabilitacji stan zdrowia Wnioskodawcy systematycznie się pogarszał. Od połowy 2018 r. Wnioskodawca wymagał pomocy drugiej osoby w wykonywaniu zwykłych czynności życiowych. Z powodu braku na rynku polskim skutecznych leków i metod leczenia zatrzymujących postępowanie choroby, dostępnych w ramach świadczeń NFZ, Wnioskodawca zaczął poszukiwać innych metod leczenia i rehabilitacji. Dowiedział się o możliwości stosowania metody polegającej na przeszczepie komórek macierzystych. Są one zaliczone do nowoczesnych metod rehabilitacyjnych, które mają umożliwić Mu powrót do częściowej samodzielności. Przeszczep nie jest refundowany przez NFZ, w związku z tym Wnioskodawca jest zmuszony ponieść tak bardzo duże wydatki z tego tytułu. Wnioskodawca korzysta z metody rehabilitacji polegającej na przebywaniu w komorze normobarycznej. W 2018 r. został przeprowadzony pierwszy przeszczep komórek macierzystych. W 2019 r. drugi przeszczep komórek macierzystych. Przeszczepy zostały przeprowadzone w prywatnej klinice neurologicznej w . Wnioskodawca również skorzystał z dziesięciu pobytów w komorze normobarycznej. Z powodu braku refundacji NFZ, Wnioskodawca pokrył w całości koszty przeprowadzonej terapii, udokumentowane fakturami. W wyniku przeprowadzonej terapii leczenia i rehabilitacji komórkami macierzystymi, zatrzymany został proces i postęp choroby. Pobyty w komorze normobarycznej mają na celu zwielokrotnienie poziomu komórek macierzystych do 100% oraz zwiększyć znacznie wydolność organizmu. Wnioskodawca potwierdza, że zabiegi te służą rehabilitacji, a zaświadczenia z komory normobarycznej i komórek macierzystych w załączeniu dołącza.