Interpretacja indywidualna z dnia 18.12.2018, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.404.2018.2.HD, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.404.2018.2.HD

1) Czy podatek z tytułu pracy najemnej wykonywanej od 1 stycznia 2017 r. do 31 marca 2017 r. w Katarze na rzecz ekonomicznego pracodawcy firmy z siedzibą w Katarze za pośrednictwem pracodawcy/podmiotu z faktycznym zarządem usytuowanym w Belgii winien zostać pobrany w państwie, w którym praca była świadczona? 2) Czy Wnioskodawca w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 1 uprawniony jest do skorzystania z ulgi abolicyjnej w rozliczeniu za 2017 r.? 3) Czy zwrot wydatków należy uznać za przychód z pracy najemnej?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 4 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• opodatkowania świadczenia zwanego Ekspensami jest nieprawidłowe;
• w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Kataru oraz zastosowania ulgi abolicyjnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, polski rezydent podatkowy, zawarł dnia 1 marca 2016 r. (do tego dnia świadczył usługi na podstawie umowy o świadczenie usług w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej zarejestrowanej w CEIDG) umowę o pracę z Belgijską spółką J.

Zakres obowiązków obejmował nadzór nad montażem fasad aluminiowo-szklanych na rzecz generalnego wykonawcy firmy S. z siedzibą w Katarze, który: ponosił odpowiedzialność za rezultaty wykonywanej przez Wnioskodawcę pracy, zapewniał wszelkie potrzebne narzędzia pracy takie jak samochód służbowy, mieszkanie, telefon, komputer z oprogramowaniem, odzież ochronną i roboczą (kask, buty bhp, szelki bezpieczeństwa, itp.), był tak zwanym sponsorem, tzn. odpowiadał za bezpieczeństwo, załatwiał wizę pobytową (jako pracownika S.), zapewniał transport do i z Polski, a także pokrywał ewentualne koszty leczenia.