Interpretacja indywidualna z dnia 04.07.2018, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.333.2018.1.RS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.333.2018.1.RS

Moment powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług spedycyjnych w związku z importem i eksportem towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług spedycyjnych w związku z importem towarów jest prawidłowe,
• momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług spedycyjnych w związku z eksportem towarów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy świadczeniu usług spedycyjnych w związku z importem i eksportem towarów.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Główny przedmiot działalności stanowi świadczenie na rzecz innych przedsiębiorców kompleksowych usług spedycyjnych, polegających na czynnościach faktycznych i prawnych związanych z organizacją transportu towarów, w ramach którego następuje przekroczenie zewnętrznej granicy Unii Europejskiej. Przewaga konkurencyjna Wnioskodawcy polega na skupieniu w swojej działalności gospodarczej kompetencji w zakresie obsługi ładunków morskich, drogowych, lotniczych i kolejowych, profesjonalnej obsługi przez agentów celnych, a także dysponowaniu szeregiem certyfikatów: świadectwa AEO, licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy oraz członkostwa w Polskiej Izbie S. i L. oraz I. F. o. F. F. A. W każdym przypadku, w tym również w przypadku dostaw towarów na warunkach CIF i DDP, Wnioskodawca zleca armatorowi wykonanie usługi transportowej jako tzw. booking party, jednakże w imieniu i na rzecz klienta, czyli jako pełnomocnik klienta. Wnioskodawca ujawnia armatorowi dane klienta tylko w niektórych przypadkach, gdyż niekiedy w interesie Wnioskodawcy leży uniknięcie bezpośrednich kontaktów pomiędzy armatorem a klientem. Warunki handlowe przewozów morskich realizowanych na zlecenie Wnioskodawcy uregulowane są w klauzulach konosamentowych, które każdy armator formułuje we własnym zakresie, jak również w przepisach prawa międzynarodowego, do których te klauzule odsyłają, głównie w Regułach Hasko - Visbijskich, czyli w Międzynarodowej konwencji brukselskiej o ujednostajnieniu niektórych zasad dotyczących konosamentów z 1924 r. wraz z Protokołem z 1968 r. i 1979 r. Tym samym przepisy polskiego Kodeksu Morskiego oraz Kodeksu cywilnego nie mają do tych przewozów zastosowania. Przedmiotowe warunki handlowe mają charakter umów adhezyjnych, to jest nie podlegają negocjacjom. Warunki handlowe nie wymagają formalnego, pisemnego umocowania Wnioskodawcy przez klienta do zawierania umowy przewozu z armatorem. Niemniej jednak nie zachodzi sytuacja działania przez Wnioskodawcę w relacjach z armatorem w imieniu własnym, o której mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Klauzule konosamentowe stosowane przez poszczególnych armatorów stanowią, że samoistną odpowiedzialność w stosunku do armatora za koszty dotyczące ładunku, w tym koszty demourrage (przestoju ładunku w porcie przeznaczenia ponad okres objęty standardowym wynagrodzeniem właściciela tego portu), ponosi tzw. merchant, czyli każdy podmiot, który był lub pozostaje zaangażowany w transport ładunku, w tym również przewoźnik drogowy, który przywiózł ładunek do portu nadania. W przypadku zaistnienia zdarzeń niepożądanych dotyczących ładunku, wymagających zaangażowania booking party, Wnioskodawca przekazuje swojemu klientowi otrzymaną od armatora informację o zaistnieniu tych zdarzeń, celem podjęcia przez klienta decyzji dotyczącej ładunku.