Interpretacja indywidualna z dnia 23.04.2018, sygn. 0114-KDIP4.4012.231.2018.1.IT, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4.4012.231.2018.1.IT

prawo do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT tj. przy zastosowaniu prewspółczynnika wyliczonego dla Urzędu Gminy zgodnie z metodologią przewidzianą w § 3 ust. 1 i 2 Rozporządzenia

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT tj. przy zastosowaniu prewspółczynnika wyliczonego dla Urzędu Gminy zgodnie z metodologią przewidzianą w § 3 ust. 1 i 2 Rozporządzenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT tj. przy zastosowaniu prewspółczynnika wyliczonego dla Urzędu Gminy zgodnie z metodologią przewidzianą w § 3 ust. 1 i 2 Rozporządzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Z dniem 1 stycznia 2017 r., Gmina dokonała centralizacji rozliczeń VAT wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, w oparciu o postanowienia ustawy o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454) będącej następstwem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14.