Interpretacja indywidualna z dnia 16.04.2018, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.63.2018.1.ZK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.63.2018.1.ZK

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki poniesione na remont nawierzchni placu powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki remontowe i tym samym zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pośrednio związanych z przychodami, tj. potrącone zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 01 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. jest wspólnikiem (komplementariuszem) spółki komandytowej (dalej: Spółka). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego, rozliczanego na zasadach określonych w art. 5 ustawy o CIT. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. sprzedaży maszyn rolniczych, części do maszyn oraz usług serwisu maszyn rolniczych. Zdarzenia gospodarcze dla potrzeb podatku dochodowego ewidencjonuje w księgach handlowych, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka jest właścicielem budynku wraz z przyległym do niego placem manewrowym i wystawowym, posiadającym wydzielone miejsca parkingowe dla pojazdów służbowych. Są one ujęte w ewidencji jako osobne środki trwałe, tj. plac jest przyjęty odrębnie jako: drogi, place. Do 2017 r. plac wykonany był ze zużytych betonowych płyt potocznie nazywanych trylinką (lub trelinką).