Interpretacja indywidualna z dnia 16.03.2018, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.562.2017.3.JM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-3.4011.562.2017.3.JM

W zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego zasądzonego wyrokiem sądu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 12 lutego 2018 r. (data nadania 13 lutego 2018 r., data wpływu 14 lutego 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 1 lutego 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.562.2017.2.JM (data nadania 1 lutego 2018 r., data doręczenia 6 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego zasądzonego wyrokiem sądu prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego zasądzonego wyrokiem sądu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 1 lutego 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.562. 2017.2.JM (data nadania 1 lutego 2018 r., data doręczenia 6 lutego 2018 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytań oraz przedstawienie własnego stanowiska w odniesieniu do przeformułowanych pytań, dokonanie stosownej opłaty od wniosku, a także wskazanie adresu elektronicznego pełnomocnika.

Pismem z dnia 12 lutego 2018 r. (data nadania 13 lutego 2018 r., data wpływu 14 lutego 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (zwana dalej Wnioskodawcą) zawarła w dniu 27 marca 2014 r. ze swoim pracownikiem (zwanym dalej Pracownikiem) porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę (zwanym dalej Porozumieniem). Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło za zgodą Pracownika (porozumieniem stron). Umowa o pracę pomiędzy Wnioskodawcą a Pracownikiem rozwiązana została na podstawie porozumienia z dnia 27 marca 2014 r. w oparciu o art. 30 § 1 pkt 1 K.p. Na podstawie § 4 ust. 2 Porozumienia, Wnioskodawca, w związku z reorganizacją stanowiska pracy Pracownika, zobowiązał się do wypłaty Pracownikowi kwoty odpowiadającej 10-krotności wynagrodzenia brutto Pracownika. Na kwotę tę składała się: odprawa z tytułu likwidowanego stanowiska pracy (w wysokości 3-krotnego wynagrodzenia na podstawie § 8 ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r., Nr 90, poz. 844), a w pozostałym zakresie fakultatywna odprawa w związku z rozwiązaniem umowy o pracę (odpowiadająca wynagrodzeniu Pracownika za 6-miesięczny okres wypowiedzenia przewidziany w umowie o pracę ustalona na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 K.p. w zw. z art. 300 K.p. w zw. z art. 353 Kodeksu cywilnego, ewentualnie na podstawie § 8 ustawy z dnia 13 marca 2013 o szczególnych zasadach rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r., Nr 90, poz. 844)). Wnioskodawca przyjmując, że kwota wskazana w § 4 ust. 2 Porozumienia stanowi przychód pracownika, pobrał tym samym od kwoty stanowiącej 10-krotność wynagrodzenia brutto należne zaliczki na poczet podatku oraz składki na ubezpieczenie społeczne, po czym wypłacił na rzecz Pracownika kwotę netto, tj. o wartości pomniejszonej o wskazane publicznoprawne obciążenia. Kwota ustalona w porozumieniu z dnia 27 marca 2014 r. wypłacona została Pracownikowi pomiędzy 27 marca 2014 r. a 15 kwietnia 2014 r. Pracownik pozwał Wnioskodawcę o zapłatę różnicy pomiędzy określoną w § 4 ust. 2 Porozumieniu kwotą brutto, a wypłaconą kwotą netto. Sąd Rejonowy oddalił pozew Pracownika w całości.