Interpretacja indywidualna z dnia 01.02.2017, sygn. 1462-IPPP1.4512.1058.2016.1.MPe, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. 1462-IPPP1.4512.1058.2016.1.MPe

w zakresie opodatkowania finansowania udzielonego dłużnikowi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania finansowania udzielonego dłużnikowi jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania finansowania udzielonego dłużnikowi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka Bank S.A. (dalej: Bank) w ramach prowadzonej działalności bankowej świadczy na rzecz klientów usługi faktoringu z tzw. przejęciem ryzyka. Usługi te są świadczone na podstawie zawieranej przez Bank indywidualnej umowy faktoringowej. Na mocy umowy, Bank nabywa wierzytelności od zbywcy bez prawa regresu do zbywcy, przed terminem wymagalności lub w dacie wymagalności. Przedmiotem wykupu są nieprzedawnione i niewymagalne wierzytelności wynikające z obrotu gospodarczego (tj. m.in. wierzytelności wynikające ze sprzedaży towarów lub usług). Następnie zawierane jest Porozumienie do umowy faktoringowej, na mocy którego Bank udziela finansowania Kontrahentowi/Dłużnikowi. Bank chce podkreślić, iż przedmiotem tego Porozumienia nie jest usługa ściągania długów, tylko udzielenie finansowania. Zatem w przedmiotowej sprawie Bank w relacji prawnej wynikającej z Porozumienia nie działa jak typowy faktorant, tylko jak kredytodawca udzielając finansowania do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej. Celem i efektem ekonomicznym zawartego Porozumienia nie jest ściągnięcie długów, tylko udzielnie finansowania. Dodatkowo Bank pragnie podkreślić, iż umowa forfaitingu jak i faktoringu nie jest uregulowana w prawie polskim. Brak jest definicji zarówno w kodeksie cywilnym, jak i ustawie o podatku do towarów i usług. Umowy te są zaliczane do tzw. umów nienazwanych. Umowa forfaitingu jest pewnego rodzaju odmianą umowy faktoringowej z przewagą ekonomicznego celu udzielenia finansowania. Z uwagi na zasadę swobody umów zdaniem Banku niezwykle istotna jest treść łączącego strony stosunku prawnego, a nie jego nazwa.