Interpretacja indywidualna z dnia 22.11.2017, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.316.2017.1, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.316.2017.1

Wydłużenie okresu leasingu powoduje, że scedowana umowa leasingu jest traktowana w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako nowa umowa leasingu, tym samym nie można uznać, że podstawowy okres umowy leasingu został zachowany. Po dokonaniu cesji i późniejszym zawarciu aneksu, nie zostanie zachowany podstawowy okres umowy leasingu, określony w art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji umowa ta nie będzie uważana za umowę leasingu, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2017 r. (data wpływu 27 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych cesji umowy leasingu operacyjnego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych cesji umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(1) Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

(2) W ramach i dla potrzeb wykonywanej działalności gospodarczej, Wnioskodawca planuje przystąpić do umowy, na mocy której jego kontrahent dokona przelewu wszystkich praw i obowiązków z umowy leasingu, dotyczącej samochodu osobowego [dalej: Cesja]. W szczególności, w ramach umowy Wnioskodawca przejmie dług dotychczasowego korzystającego oraz nabędzie przysługujące mu prawa związane z korzystaniem z przedmiotu umowy leasingu. Umowa, której będzie dotyczyć Cesja, jest umową leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 23b ustawy o PIT.

14) Zatem warunek braku zmiany innych postanowień umowy odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdyby zmiana pozostałych postanowień umowy odbywała się przed lub jednocześnie z cesją (przy czym nadal należy uznać, że chodzi tu o takie zmiany, które wpływałyby na istotne elementy decydujące o tym czy mamy do czynienia z umową leasingu w ujęciu podatkowym, czy też nie). Ustawodawca nie uregulował natomiast skutków zmiany umowy, które następują już po dokonaniu zmiany strony umowy. Gdyby wolą ustawodawcy było ograniczenie możliwości kwalifikacji danej umowy jako umowy leasingu w ujęciu podatkowym także w przypadku zmian, które następują już po cesji umowy, posłużyłby się określeniem jeżeli inne postanowienia umowy nie ulegną zmianie. W ocenie Wnioskodawcy zastosowana konstrukcja przepisu jasno przesądza o intencji ustawodawcy. 15) Powyższy zabieg ustawodawcy jest jednak w pełni logiczny. Skoro już po dokonaniu cesji nowy korzystający jest traktowany analogicznie jak ten dawny, to nie ma powodu, aby odrębnie regulować jego sytuację prawną - wystarczy wskazanie, że nowy korzystający jest niejako kontynuatorem praw i obowiązków dawnego korzystającego. Jedynym momentem, który pozostawałby nieuregulowany, jest moment, w którym prawa i obowiązki z umowy" leasingu są przekazywane - stąd też ustawodawca postanowił wyjaśnić i tę sytuację. 16) Powyższe uwagi mają kluczowe znaczenie z tego względu, że strony umowy leasingu mogą ją dowolnie modyfikować, tak długo, jak nie powoduje to. że umowa przestaje spełniać warunki, o których mowa w art. 23b ustawy o PIT. Jeśli warunki te są nadal spełnione, to wysokość czy termin płatności rat mogą się dowolnie zmieniać, podobnie jak okres, na jaki umowa jest zawarta. Nie ma wątpliwości, że uprawnienie takie przysługuje pierwszemu korzystającemu. Ustawa o PIT nie przewiduje zakazu modyfikowania umowy; przeciwnie, art. 23a pkt 2 ustawy o PIT wprost przewiduje, że umowa leasingu może ulegać przedłużeniu lub skróceniu zachowując swój charakter (i uprawnienia wynikające stąd dla leasingodawcy i leasingobiorcy), pod warunkiem jednak, że umowa ta spełnia wymogi określone odpowiednio dla umowy leasingu operacyjnego (art. 23b ustawy o PIT) bądź finansowego (art. 23f ustawy o PIT). 17) Możliwość skracania bądź przedłużania umowy leasingu, przy założeniu, że tak zmodyfikowana umowa spełnia warunki dla uznania jej za umowę leasingu operacyjnego bądź finansowego, jest powszechnie akceptowana przez organy podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i ustawy o PIT. Przykładowo, stanowisko takie wynika z: 18) Należy również wskazać na fakt, iż powyższe stanowiska zapoczątkowane zostały zmianą przez Ministra Finansów z urzędu interpretacji indywidualnej, w wyniku której Minister Finansów potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy. Mianowicie, w interpretacji z 3.04.2008 r. (sygn. DD5/8213/43/ZDA/08/PK-54), będącej efektem tej weryfikacji, Minister Finansów stwierdził, iż Należy zauważyć, iż art. 17a pkt 2 updop nie można interpretować w oderwaniu od pozostałych przepisów regulujących zasady opodatkowania stron leasingu. W sytuacji, gdy strony leasingu dokonają zmiany czasu trwania umowy leasingu należy zbadać, czy nowe warunki umowy spełniają kryteria wynikające z art. 17b updop lub art. 17f updop. Jeżeli po dokonaniu zmiany okresu trwania umowy leasingu, umowa ta nadal spełnia warunki określone w art. 17b updop lub art. 17f updop, wówczas możliwe jest ustalenie dochodu ze sprzedaży przedmiotu leasingu (środka trwałego), po upływie podstawowego okresu umowy, na podstawie przypisu art. 17c updop lub art. 17g updop". 19) Powyższe interpretacje w sposób jednoznaczny potwierdzają, że korzystający i finansujący mają możliwość zmiany warunków umowy leasingu w drodze aneksu do tej umowy, przy czym skutki tej umowy pozostaną analogiczne do skutków umowy leasingu jeśli umowa po zmianach zachowywać będzie wszystkie warunki dla sklasyfikowania jej jako umowy leasingu w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym. Nie ulega więc wątpliwości, że uprawnienie takie przysługuje dotychczasowemu korzystającemu - a skoro tak, to nie ma podstaw, by twierdzić, że Wnioskodawcy (jako nowemu korzystającemu) takie prawo nie przysługuje. Jest tak nie tylko dlatego, że - jak wykazano powyżej - ustawa o PIT nie reguluje wprost sytuacji zmiany umowy przez nowego korzystającego już po przeprowadzeniu cesji, ale również dlatego, że gdyby uznać, że Wnioskodawca, w przeciwieństwie do dawnego korzystającego nie może w żaden sposób modyfikować umowy, prowadziłoby to do jego dyskryminacji podatkowej bez jakiejkolwiek uzasadnionej przyczyny. Podkreślenia wymaga bowiem, że niezależnie od tego czy zmiana warunków umowy (skrócenie bądź przedłużenie) następowałaby przed, czy po dokonaniu cesji umowy, zmiany te nie prowadziłyby do skonstruowania umowy niespełniającej wymogów określonych w art. 23b ustawy o PIT (i odpowiednio - art. 17b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej ustawa o CIT). 20) Niedopuszczalność różnicowania podatkowego traktowania dwóch podmiotów, będących w takiej samej sytuacji faktycznej i prawnej, wynika z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej [dalej: Konstytucja], statuującego zasadę demokratycznego państwa prawnego. Dodatkowo warto wskazać, że zgodnie z art. 84 Konstytucji, każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Przepis ten wprowadza zasadę powszechności opodatkowania dla podatników będących w takiej samej sytuacji faktycznej i prawnej, wyrażającej się tym, że ponoszą oni jednakowy ciężar opodatkowania na rzecz Skarbu Państwa. Zatem dany podatnik (tj. Wnioskodawca) w porównaniu z innym podatnikiem (np. poprzednim korzystającym), nie może być zobligowany do ponoszenia większych ciężarów opodatkowania od innych adresatów tej samej normy prawnej, wynikającej z konkretnej ustawy podatkowej, skoro podjęte przez nich czynności prawne, wywołują takie same skutki prawne. Nie jest w świetle norm konstytucyjnych do zaakceptowania sytuacja, w której kontynuator umowy leasingu ma węższe uprawnienia niż jego poprzednik, skoro kontynuuje on tę samą umowę - na co ustawa mu zezwala. Akceptacja stanowiska, zgodnie z którym Wnioskodawca nie może aneksować umowy leasingu, a prawo takie przysługuje dawnemu korzystającemu prowadziłoby do niezgodności art. 23a pkt 2 ustawy o PIT z Konsystują - pogląd taki należałoby wyeliminować w drodze prokonstytucyjnej wykładni tego przepisu. Wykładnia ta jest zresztą - jak wykazano wyżej - zgodna z jego językową wykładnią, tj. jedynie ją dodatkowo potwierdza. 26) Podsumowując zatem, Wnioskodawca stoi na stanowisko, że w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, a także przywołanych przepisów prawa, przejęcie wszelkich praw i obowiązków wynikających z umowy leasingu w drodze Cesji i późniejsze zawarcie Aneksu powoduje, że w jego sytuacji zostaje zachowany podstawowy okres umowy leasingu określony w art. 23a pkt 2 ustawy7 o PIT. W rezultacie po dokonaniu Cesji i późniejszym aneksowaniu umowy leasingu, umowa ta nadal będzie uważana za umowę leasingu, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o PIT. Przemawiają za tym wskazane przez Wnioskodawcę przesłanki, tj.: