Interpretacja indywidualna z dnia 30.10.2017, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.264.2017.1.IF, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.264.2017.1.IF

Jeżeli w certyfikacie rezydencji jest wskazany okres, którego certyfikat dotyczy, certyfikat jest uwzględniany wyłącznie w odniesieniu do wypłat ze wskazanego okresu niezależnie od momentu jego wydania. Natomiast w przypadku gdy w certyfikacie rezydencji nie jest wskazany okres, którego dotyczy, a jedynie wskazana jest data jego wystawienia, certyfikat uwzględniany jest wyłącznie do transakcji mających miejsce przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2017 r. (data nadania 20 września 2017 r., data wpływu 26 września 2017 r.) na wezwanie z dnia 11 września 2017 r. (data nadania 12 września 2017 r., data doręczenia 14 września 2017 r.) nr 0114-KDIP2-1.4010.221.2017.1.JC, 0114-KDIP3-1.4011.264.2017.1.IF o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad posługiwania się certyfikatem rezydencji, w tym:

• formy certyfikatu rezydencji (pytanie nr 2) - jest prawidłowe,

• objęcia udziałowców jednym certyfikatem rezydencji (pytanie nr 4 w części dotyczącej zbiorowego certyfikatu rezydencji) - jest nieprawidłowe,

• okresu ważności certyfikatu rezydencji (pytanie nr 5) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad posługiwania się certyfikatem rezydencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa i reprezentowania w sprawach z zakresu własności przemysłowej, w tym w zakresie przygotowywania dokumentacji patentowej oraz zgłoszeń dotyczących znaków towarowych, wzorów przemysłowych, użytkowych, a także reprezentowania klientów w procedurach z tym związanych w kraju i za granicą. W ramach swojej działalności korzysta z usług zagranicznych podwykonawców, firm/rzeczników patentowych zajmujących się procedurą patentową w krajach swoich rezydencji. Podwykonawcy za świadczone usługi wystawiają Spółce faktury. Dokonując zapłaty wynagrodzenia za świadczone przez podmioty zagraniczne usługi, wynikającego z faktur wystawionych dla Spółki, Wnioskodawca ma wątpliwości co do obowiązku poboru podatku u źródła oraz możliwości uwzględnienia konkretnych certyfikatów rezydencji. Dla opisu stanu faktycznego istotne jest to, że Spółka, w roku 2015 uzyskała indywidualną interpretację przepisów (IPPB5/4510-68/15-2/AJ), w której wskazano, że z uwagi na to, że (i) nabywane przez Spółkę usługi są zbliżone do usług rzecznika patentowego a z kolei (ii) działalność rzecznika patentowego w istotnym stopniu obejmuje reprezentowanie interesów strony przed ciałem orzekającym (Urzędem Patentowym, sądem orzekającym w sprawach własności przemysłowej), inaczej zawodowego świadczenia pomocy prawnej w postaci zastępowania stron, charakter usług rzecznika patentowego ma zbliżony charakter do usług radcy prawnego, czy adwokata. Znajduje to odzwierciedlenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 maja 2002 r. Dlatego też w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) działalność rzeczników patentowych została zakwalifikowana jednoznacznie do podklasy 69.10.Z - "Działalność prawnicza". W konsekwencji Dyrektor Warszawskiej Izby Skarbowej uznał usługę kontrahenta zagranicznego za świadczenie o podobnym charakterze do usług prawnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa CIT). Organ podatkowy przy tym wskazał, że od opłat urzędowych, które kontrahent (w interpretacji, kontrahent amerykański) niejako jedynie "przekazuje" do instytucji odpowiedzialnej za rejestrację znaków towarowych (w USA), podatku u źródła się nie pobiera. Oczywiście, jak stanowi Ustawa CIT, obowiązek poboru podatku u źródła należy rozpatrywać z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Innymi słowy, należy pobrać podatek, według polskiej stawki o ile tylko umowa inaczej nie stanowi. Ze zdecydowanej większości umów, których Polska jest stroną wynika, że zapłata za usługi prawne podlega opodatkowaniu tylko w kraju siedziby usługodawcy. Aby jednak możliwe było skorzystanie z zapisów konkretnej umowy, polski usługobiorca (Wnioskodawca) musi dysponować aktualnym certyfikatem rezydencji, potwierdzającym rezydencję podatkową usługodawcy w kraju, z którym zawarta umowa stanowi o opodatkowaniu przychodów ze świadczenia usług prawnych, jedynie w kraju usługodawcy. Mając na względzie powyższe, kluczowe jest ustalenie zasad posługiwania się certyfikatem rezydencji.