Interpretacja indywidualna z dnia 09.06.2017, sygn. 0115-KDIT2-1.4011.70.2017.2.MN, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-1.4011.70.2017.2.MN

Skutki podatkowe przedawnienia zobowiązania kredytowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym w dniu 24 maja 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 24 maja 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 września 2008 r. Wnioskodawca zawarł z bankiem X umowę kredytu. Umowa nie została zawarta na cele związane z działalnością gospodarczą. W związku z brakiem płatności umowa została wypowiedziana. Następnie wierzyciel pierwotny w dniu 28 maja 2010 r. wystawił Bankowy Tytuł Egzekucyjny, któremu Sąd Rejonowy, postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2010 r. w sprawie o sygn. x nadał klauzulę wykonalności. Postępowanie prowadzone przez Komornika Sądowego uległo umorzeniu w dniu 31 stycznia 2014 r. W dniu 27 września 2013 r. Y zawarł z pierwotnym wierzycielem umowę przelewu wierzytelności. Od daty wypowiedzenia umowy i wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego do czerwca 2016 r. nie zostały podjęte żadne działania windykacyjne przez firmę Y. W dniu 9 czerwca 2016 r. Y skierował pozew do Sądu Rejonowego o zapłatę kwoty 3 869, 34 zł. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. x. Sąd Rejonowy wyznaczył termin rozprawy na dzień 31 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca w złożonej odpowiedzi na pozew w dniu 3 sierpnia 2016 r. podniósł zarzut przedawnienia wierzytelności - podniósł, że dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej termin przedawnienia wynosi trzy lata (przy czym wystarczy, aby działalność gospodarczą prowadziła jedna ze stron). Powyższe oznacza, że w niniejszej sprawie roszczenie majątkowe z umowy kredytowej zawartej pomiędzy kredytobiorcą (osobą fizyczną) a prowadzącym działalność gospodarczą bankiem, uległo przedawnieniu po 3 latach od daty postawienia roszczenia w stan wymagalności, a więc od dnia wypowiedzenia umowy kredytu, tj. przed wystawieniem Bankowego Tytułu Egzekucyjnego. Ponadto Wnioskodawca podniósł zarzut nieudowodnienia i niewykazania istniejącego zobowiązania. W wyniku złożonego przez Wnioskodawcę sprzeciwu, Sąd Rejonowy rozpoznał sprawę i wydał w dniu 31 sierpnia 2016 r. wyrok oddalający powództwo. Sąd uznał, że roszczenie było przedawnione, nie odnosząc się do większości pozostałych zarzutów pozwanego dotyczących nieistnienia zobowiązania, gdyż nie było to konieczne. Następnie powód w dniu 3 października 2016 r. złożył apelację do Sądu Okręgowego od wydanego wyroku. W odpowiedzi na apelację, pozwany podtrzymał swoje stanowisko co do przedawnienia i nieudowodnienia roszczenia. Ostatecznie, wyrokiem w dniu 15 listopada 2016 r. Sąd Okręgowy oddalił powództwo w całości. Następnie Z działając na rzecz wierzyciela Y poinformował, że Wierzyciel - Y uznał zarzut przedawnienia jako zasadny i poinformował, że przedawniona kwota będzie stanowiła przychód Wnioskodawcy w roku 2016 i będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym wierzyciel sporządzi PIT-8C i prześle go do właściwego Urzędu Skarbowego.