Interpretacja indywidualna z dnia 20.06.2017, sygn. 0111-KDIB2-3.4011.49.2017.2.MK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4011.49.2017.2.MK

Ulga rehabilitacyjna używanie samochodu osobowego, przewozy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, do lekarzy specjalistów, wydatki na samochód

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 1 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej:

• w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne jest prawidłowe,
• w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na używanie samochodu dla potrzeb związanych z dojazdem do lekarzy specjalistów i na zakupy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 17 maja 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4011.49.2017.1.MK wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 1 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada grupę inwalidzką zaliczoną do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności symbol 05-R. Samochód jest niezbędny Wnioskodawcy na dojazdy na rehabilitację, do lekarzy specjalistów i na zakupy. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że samochód osobowy jest używany dla potrzeb związanych z dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne i stanowi jego własność. Wnioskodawca wyjaśnił, że wydatki na dojazd na zabiegi nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.