Interpretacja indywidualna z dnia 13.06.2017, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.32.2017.1.KR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.32.2017.1.KR

Skutki podatkowe przedawnienia zobowiązania wynikającego z umowy o limit kredytowy i kartę kredytową

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 24 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania wynikającego z umowy o limit kredytowy i kartę kredytową jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania wynikającego z umowy o limit kredytowy i kartę kredytową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 3 listopada 2008 r. Wnioskodawczyni zawarła z Bankiem Polska S.A. umowę o limit kredytowy i kartę kredytową. W związku z brakiem płatności, Bank wypowiedział umowę, a następnie dnia 7 października 2010 r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny (postanowienie Sądu Rejonowego w z dnia 23 listopada 2010 r., sygn. akt ). Następnie NS FIZ zawarła z Bankiem jako wierzycielem pierwotnym umowę przelewu wierzytelności. Od daty wypowiedzenia umowy do 2015 r. nie zostały podjęte żadne działania windykacyjne przez firmę NS FIZ. W 2015 r. NS FIZ skierowała pozew do Sądu Rejonowego w o zapłatę. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt . Wnioskodawczyni w złożonym sprzeciwie podniosła zarzut przedawnienia wierzytelności. Wnioskodawczyni podniosła, że dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej termin przedawnienia wynosi trzy lata (przy czym wystarczy, aby działalność gospodarczą prowadziła jedna ze stron). Natomiast roszczenia o zapłatę poszczególnych rat zadłużenia, wynikającego czy to z umowy kredytu, czy też umowy o kartę kredytową, mają z pewnością charakter okresowy. Stąd w ocenie Wnioskodawczyni można wyciągnąć wnioski, że roszczenia wynikające z ww. umów przedawniać się będą z upływem trzech lat od dnia wymagalności poszczególnych rat kredytu. Obecnie żaden przepis szczególny nie wskazuje innego okresu przedawnienia dla umowy kredytu, mają więc tu zastosowanie ogólne przepisy, wraz ze wskazanym wyżej art. 118 K.c. na czele. Obecnie, dla umów o kartę kredytową również nie ma przepisów szczególnych regulujących zasady przedawnienia tych roszczeń w sposób odmienny niż ogólne zasady. Jednak są wypadki, w których roszczenia wynikające z umowy o kartę kredytową przedawniać się będą z upływem nie trzech, a jedynie dwóch lat. Wynika to z faktu, że od października 2003 r. w polskim porządku prawnym obowiązywała ustawa o elektronicznych instrumentach płatniczych z dnia 12 września 2002 r. Ustawa ta, w jej art. 6, wprost przewidywała, że roszczenia z tytułu umów o elektroniczny instrument płatniczy przedawniają się z upływem lat dwóch. Nie ma również wątpliwości, że umowy o kartę kredytową zaliczają się do umów o elektroniczne instrumenty płatnicze. Problem w tym, że ustawa ta nie obowiązuje od sierpnia 2013 r. Została uchylona przez inny akt, tj. ustawę z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw. Nie oznacza to jednak, że obecnie mamy do czynienia tylko z trzyletnim okresem przedawnienia. W ustawie uchylającej ustawę o elektronicznych instrumentach płatniczych znalazł się bowiem przepis art. 26 ust. 1, o następującej treści: do przedawnienia roszczeń z tytułu umów o elektroniczny instrument płatniczy, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i nieprzedawnionych do tego czasu, stosuje się przepisy dotychczasowe. Powyższe oznacza, że w niniejszej sprawie roszczenie majątkowe z umowy kredytowej zawartej pomiędzy kredytobiorcą (osobą fizyczną) a prowadzącym działalność gospodarczą bankiem, uległo przedawnieniu po 2 latach od daty postawienia roszczenia w stan wymagalności, a więc od dnia wypowiedzenia umowy o limit kredytowy i kartę. Ponadto Wnioskodawczyni podniosła zarzut nieudowodnienia oraz niewykazania istnienia roszczenia w określonej wysokości, jak również braku wykazania skutecznego nabycia wierzytelności. W wyniku złożonego przez Wnioskodawczynię sprzeciwu, NS FIZ złożyła oświadczenie o cofnięciu pozwu, w wyniku czego Sąd Rejonowy postanowieniem w 2016 r. umorzył postępowanie.