Interpretacja indywidualna z dnia 07.04.2017, sygn. 0461-ITPB1.4511.92.2017.1.MR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0461-ITPB1.4511.92.2017.1.MR

W związku z tym, że koszty procesu i egzekucji są skutkiem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności polegającej na wynajmowaniu w przeszłości placu pod autokomis nieuczciwemu najemcy, chciałby zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu i zmniejszyć podstawę opodatkowania, czy ma do tego prawo?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 7 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od 12 sierpnia 2011 r. do 4 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wynajmował część działki na rzecz osoby fizycznej, na której prowadził on działalność gospodarczą, polegającą na handlu samochodami. Po roku działalności najemca przestał regularnie płacić czynsz najmu. Po rozwiązaniu umowy dłużnik nadal nie spłacał swoich zobowiązań, a więc dnia 30 stycznia 2014 r. Wnioskodawca skierował do Sądu Rejonowego pozew o zapłatę. Po uzyskaniu korzystnego dla Wnioskodawcy wyroku z dnia 25 sierpnia 2014 r. dłużnik nadal nie spłacał swoich zobowiązań. Wnioskodawca udał się więc do Komornika Sądowego, który na jego wniosek z dnia 17 lipca 2015 r. prowadzi postępowanie egzekucyjne nr, przeciwko dłużnikowi osobie fizycznej, a należność główna wynosi 12.377,77 zł. Dłużnik nie zastosował się do wyroku Sądu i do tej pory uchyla się od zapłaty długu oraz skutecznie ukrywa swój majątek przed egzekucją. Na początku postępowania egzekucyjnego, jako osoba nieznająca prawa, Wnioskodawca miał do Komornika Sądowego, jako do urzędnika państwowego, pełne zaufanie. Postępował zgodnie z jego wytycznymi. W czasie postępowania egzekucyjnego Komornik zapewniał Wnioskodawcę, że zajęte ruchomości należą do dłużnika i że jest w stanie udowodnić to przed sądem. Komornik nie dopełnił swoich obowiązków i nie sprawdził do kogo formalnie należą zajmowane pojazdy. Zajmował i wyceniał samochody, które nie należały do dłużnika, lecz do osób trzecich. Decyzje Komornika okazały się błędne i całkowicie nieskuteczne, ponieważ nie wyegzekwował od dłużnika ani jednej złotówki. Wprowadzał Wnioskodawcę w błąd, przekonując do słuszności swojego postępowania i do niezwalniania zajętych pojazdów, co doprowadziło do czterech pozwów przeciwegzekucyjnych: