Interpretacja indywidualna z dnia 22.11.2016, sygn. IPPP1/4512-695/16-4/KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/4512-695/16-4/KR

w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w drodze licytacji komorniczej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 2 listopada 2016 r. (doręczone dnia 4 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w drodze licytacji komorniczej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 2 listopada 2016 r. (doręczone dnia 4 listopada 2016 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w drodze licytacji komorniczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym, prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom (os. fizyczne) p. Tomaszowi C. i p. Ewie C. W toku czynności zajęto nieruchomość należącą do dłużników: lokal mieszkalny nr. 12, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Przedmiotowa nieruchomość stanowi wspólność ustawową majątkową małżeńską dłużników.

Jak ustalono, z informacji uzyskanych w trybie art. 761 kpc, od Naczelnika Urzędu Skarbowego, p. Tomasz C. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wg PKD: 67.13.Z Działalność Pomocnicza Finansowa, gdzie indziej niesklasyfikowana - w ciągu ostatnich 6 lat (od roku 2013) nie składał deklaracji VAT. Dłużniczka p. Ewa C. nie prowadziła działalności gospodarczej. Zgodnie z wpisem w III dziale księgi wieczystej przedmiotowej nieruchomości lokalowej, pomiędzy właścicielami nieruchomości (dłużnikami), a X Sp. z o.o. w dniu 10 października 2013 r. została podpisana umowa najmu ww. lokalu na czas oznaczony - 10 lat od dnia podpisania. Zgodnie z oświadczeniem przedstawiciela wynajmującej spółki X Sp. z o.o. - pana Krzysztofa K., wynajmowany lokal wykorzystywany jest przez najemcę do prowadzenia działalności gospodarczej, czynsz najmu został ustalony na kwotę 400,00 zł miesięcznie, płatnych do 10-go każdego miesiąca. Czynsz został zapłacony przez wynajmującego za pierwsze 48 okresy rozliczeniowe. Nie były wystawiane żadne faktury VAT przez wynajmujących. Podczas czynności opisu i oszacowania ustalono, iż działalność gospodarcza najemcy polega na podnajmowaniu zajętego lokalu na cele mieszkaniowe. Jak ustalono w portalu podatkowym zarówno Tomasz C. i Ewa C. nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT. Dłużnicy nie prowadzą działalności gospodarczej w przedmiotowym lokalu. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta na podstawie aktu notarialnego. Nabycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, nie było wystawionej faktury, nabycie podlegało opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczeń podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. nieruchomości. Na podstawie dokonanych w toku postępowania egzekucyjnego czynności ustalono, że dłużnicy nie są aktualnie podatnikami podatku VAT, Naczelnik Urzędu Skarbowego właściwy co do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika Tomasza C. nie odnotował żadnych deklaracji VAT, a dłużniczka Ewa C. nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Wobec czego należy przyjąć, że dłużnicy nie ponosili żadnych nakładów, i lokal nie był wykorzystywany przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych.