Interpretacja indywidualna z dnia 26.04.2016, sygn. IBPB-2-2/4511-267/16/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB-2-2/4511-267/16/MM

Możliwość zwolnienia z opodatkowania rekompensaty wypłaconej w związku z rozwiązaniem umowy o pracę i przystąpieniem podatnika do programu Dobrowolnych Odejść.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 stycznia 2016 r. (data wpływu do Biura 22 lutego 2016 r.), uzupełnionym 6 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania rekompensaty wypłaconej w związku z rozwiązaniem umowy o pracę jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2016 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania rekompensaty wypłaconej w związku z rozwiązaniem umowy o pracę.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 23 marca 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-267/16/MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 6 kwietnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z planowanym wejściem Spółki Akcyjnej X (dalej: Spółka) na giełdę 2 września 2013 r. został podpisany Pakt Gwarancji Pracowniczych. W dokumencie tym Spółka zobowiązała się do zapewnienia trwałości zatrudnienia pracownikom zatrudnionym w Spółce w dniu wejścia w życie Paktu na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, przez ustalony czas uzależniony od stażu pracy. W przypadku Wnioskodawcy gwarancja zatrudnienia obejmowała okres 4 lat. W listopadzie 2014 r. Spółka podjęła decyzję o przeprowadzeniu kolejnego etapu procesu restrukturyzacji zatrudnienia, a wobec podpisanego rok wcześniej Paktu i zapisów w nim zawartych, opracowała i wdrożyła Program Dobrowolnych Odejść (PDO) (dalej: Program). Wszystkie zasady dotyczące tego Programu zostały zawarte w Regulaminie z 28 listopada 2014 r. (dalej: Regulamin PDO). Na podstawie tego dokumentu 12 stycznia 2015 r. Wnioskodawca złożył wniosek o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron i został objęty Programem. Umowa została rozwiązana 31 stycznia 2015 r. na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy w związku z § 3 pkt 9 i 10 Regulaminu PDO. Na podstawie dwóch dokumentów określających wysokość i zasady otrzymania rekompensaty, tj. § 4 pkt 4 i 5 Regulaminu PDO w powiązaniu z § 3 Paktu Gwarancji Pracowniczych, 10 lutego 2015 r. wraz z wynagrodzeniem za styczeń 2015 r. Wnioskodawcy została wypłacona rekompensata pieniężna spełniająca funkcję odszkodowawczą w związku z brakiem uzyskiwania dalszego wynagrodzenia ze stosunku pracy u dotychczasowego pracodawcy. Od wypłaconej rekompensaty została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, którą pracodawca wykazał na pasku z wypłaty wynagrodzenia za styczeń 2015 r. Wysokość i zasady ustalenia otrzymanej rekompensaty wynikały z wdrożonego przez pracodawcę Programu Dobrowolnych Odejść określającego prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Program ten należy więc do regulacji, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy i stanowi normatywne źródło prawa pracy. Ponadto Regulamin PDO określa, że wskazane we wniosku świadczenie jest rekompensatą za brak możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy (warunkiem jest rozwiązanie umowy o pracę), stanowi zatem zadośćuczynienie.