Interpretacja indywidualna z dnia 14.04.2016, sygn. IBPB-2-1/4511-43/16/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB-2-1/4511-43/16/MK

Czy wypłacona rekompensata z tytułu rozwiązania umowy o pracę na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść dla pracowników Spółki jest zwolniona z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 19 stycznia 2016 r. (data otrzymania 20 stycznia 2016 r.), uzupełnionym 24 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania rekompensaty wypłaconej w związku z rozwiązaniem umowy o pracę jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania rekompensaty wypłaconej w związku z rozwiązaniem umowy o pracę. W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 15 marca 2016 r. Znak: IBPB-2-1/4511-43/16/MK, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 24 marca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z planowanym wejściem Spółki Akcyjnej X (dalej również jako: Spółka lub Pracodawca) na giełdę 2 września 2013 r. został podpisany Pakt Gwarancji Pracowniczych. W dokumencie tym Spółka zobowiązywała się do zapewnienia trwałości zatrudnienia pracownikom zatrudnionym w Spółce w dniu wejścia w życie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, przez ustalony czas, uzależniony od stażu pracy na kolei. W przypadku Wnioskodawczyni, gwarancja zatrudnienia obejmowała okres 10 lat. W listopadzie 2014 r. Spółka podjęła decyzję o przeprowadzeniu kolejnego etapu procesu restrukturyzacji zatrudnienia, a wobec podpisanego rok wcześniej Paktu Gwarancji Pracowniczych i zapisów w nim zawartych, opracowała i wdrożyła Program Dobrowolnych Odejść (dalej: PDO). Wszystkie zasady dotyczące tego Programu zostały zawarte w Regulaminie z 28 listopada 2014 r. Na podstawie tego dokumentu, 29 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron i została objęta Programem. Umowa została rozwiązana z dniem 31 stycznia 2015 r., na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy w związku z § 3 pkt 9 i 10 Regulaminu PDO. Zasady i wysokość rekompensaty określono na podstawie dwóch dokumentów tj. § 4 pkt 4 i 5 Regulaminu PDO w powiązaniu z § 3 pkt 2 Paktu Gwarancji Pracowniczych. W dniu 10 lutego 2015 r., wraz z wynagrodzeniem za styczeń 2015 r., Wnioskodawczyni została wypłacona rekompensata pieniężna spełniająca funkcję odszkodowawczą w związku z brakiem uzyskiwania dalszego wynagrodzenia ze stosunku pracy u dotychczasowego Pracodawcy. Od wypłaconej rekompensaty została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, którą Pracodawca wykazał na pasku z wypłaty wynagrodzenia za styczeń 2015 r. Wysokość i zasady ustalenia otrzymanej rekompensaty wynikały z wdrożonego przez Pracodawcę Programu Dobrowolnych Odejść, określającego prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Program ten należy więc do regulacji, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy i stanowi normatywne źródło prawa pracy. Ponadto, Regulamin PDO określa, że wskazane we wniosku świadczenie jest rekompensatą za brak możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego Pracodawcy. Wypłata rekompensaty wynika z porozumienia ze związkami zawodowymi.