Interpretacja indywidualna z dnia 26.02.2016, sygn. IBPB-2-2/4511-24/16/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB-2-2/4511-24/16/AK

Możliwość zwolnienia z opodatkowania jako renty zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3c updof zasądzonego na rzecz Wnioskodawcy na podstawie art. 552 K.p.k. odszkodowania oraz zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b updof zasądzonego zadośćuczynienia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 listopada 2015 r. (data otrzymania 12 listopada 2015 r.), uzupełnionym 9 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania:

• zasądzonego odszkodowania globalnej kwoty odszkodowania jako renty na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy jest nieprawidłowe,
• zasądzonego zadośćuczynienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy jest prawidłowe,
• zasądzonego odszkodowania globalnej kwoty odszkodowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania zasądzonego odszkodowania kwoty globalnego odszkodowania oraz zasądzonego zadośćuczynienia.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 25 stycznia 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-24/16/AK, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 9 lutego 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1 lutego 1976 r. był pracownikiem cywilnym Garnizonowej Administracji Mieszkań zatrudnionym na stanowisku starszego administratora. Wskutek wprowadzenia dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym i podjęcia na jego podstawie uchwały o wprowadzeniu stanu wojennego, jednostka organizacyjna, w której pracował Wnioskodawca została zmilitaryzowana, a Wnioskodawca skierowany do nowego miejsca pracy tj. do rejonu administracyjnego nr 1. Wnioskodawca zwracał się z prośbą do kierownictwa o nieprzenoszenie go do nowego miejsca pracy albowiem było ono bardzo oddalone od jego miejsca zamieszkania i miał istotne trudności w dojeździe do niego. Znacząco wydłużył się też czas dojazdu do pracy, co z kolei znacznie ograniczało możliwość opieki nad schorowanymi, będącymi w podeszłym wieku rodzicami. Prośba Wnioskodawcy nie została przez pracodawcę uwzględniona. Wnioskodawca 26 i 27 stycznia 1982 r. stawił się w nowym miejscu pracy, jednakże ze względu na wyżej wskazane okoliczności w istocie uniemożliwiające mu wykonywanie pracy w rejonie administracyjnym nr 1 27 stycznia 1982 r. zrezygnował z pracy. W dniu 5 lutego 1982 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie do prokuratury i zaraz po przedstawieniu zarzutów oraz przesłuchaniu został aresztowany i przewieziony do aresztu śledczego, gdzie przebywał do 22 lutego 1982 r. Zastosowanie wobec Wnioskodawcy tymczasowego aresztowania nastąpiło na podstawie art. 1 i 8 Dekretu z dnia 8 grudnia 1981 r. o postępowaniach szczególnych w sprawach o przestępstwa i wykroczenia w czasie obowiązywania stanu wojennego, który na czas obowiązywania stanu wojennego wprowadził postępowanie doraźne przed sądami powszechnymi i wojskowymi m.in. odnośnie art. 305 d.k.k.