Interpretacja indywidualna z dnia 24.02.2016, sygn. ILPP1/4512-1-891/15-3/NS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/4512-1-891/15-3/NS

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania i podstawy opodatkowania czynności nabycia wierzytelności oraz opodatkowania wypłaconego przez zakład ubezpieczeniowy odszkodowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, prowadzącego działalność gospodarczą, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i podstawy opodatkowania czynności nabycia wierzytelności oraz opodatkowania wypłaconego przez zakład ubezpieczeniowy odszkodowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i podstawy opodatkowania czynności nabycia wierzytelności oraz opodatkowania wypłaconego przez zakład ubezpieczeniowy odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi oznaczona symbolem 62.03.Z, ale również 64.19.Z. W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany na podstawie bezwarunkowego przelewu wierzytelności (regulowanej przepisami art. 509 i in. Kodeksu cywilnego) nabywa od poszkodowanych wierzytelności przysługujące im wobec zakładów ubezpieczeń z tytułu szkód komunikacyjnych w pojazdach. Przedmiotem umowy przelewu wierzytelności jest wyłącznie sporna część odszkodowania, której zbywca z różnych przyczyn, a w szczególności dodatkowe wydatki i koszty, konieczność konsultacji z doradcami, wizyty w kancelarii lub sądzie, nie może samodzielnie egzekwować od dłużnika. Poszkodowani (cedenci) otrzymują wynagrodzenie wyłącznie przy zawarciu umowy cesji wierzytelności. Całe ryzyko związane z tym: czy, kiedy i w jakim zakresie cesjonariuszowi (Wnioskodawcy) uda się uzyskać od zakładu ubezpieczeń wyrównanie odszkodowania bierze na siebie cesjonariusz. W chwili zawierania umowy przelewu wierzytelności określenie wartości nominalnej wierzytelności nie jest możliwe do precyzyjnego określenia. Oszacowanie wartości nominalnej wierzytelności jest możliwe jedynie w określonym przedziale ryzyka, gdyż nabywane wierzytelności mają zazwyczaj sporny, co do wysokości, charakter. Wysokość szkody, ostatecznie, w wiążący sposób (najczęściej w oparciu o opinię niezależnego biegłego rzeczoznawcy) jest ustalana przez sąd powszechny lub poprzez zawarcie ugody między zakładem ubezpieczeń a Zainteresowanym. Między cedentem a Wnioskodawcą (cesjonariuszem) w związku z dokonaną cesją nie występują dalej idące zobowiązania, a w szczególności w momencie zawierania transakcji podatnik nie otrzymuje od zbywcy żadnych usług oraz nie otrzyma od zbywcy żadnego wynagrodzenia np. w formie prowizji. Brak w umowie cesji zastrzeżenia cesji zwrotnej. Nabywca wstępuje we wszystkie prawa pierwotnego wierzyciela oraz we własnym imieniu i na własny rachunek dochodzi wierzytelności ponosząc w całości koszty i ryzyko ewentualnego procesu.