Interpretacja indywidualna z dnia 27.07.2016, sygn. ITPB1/4511-440/16/MR, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB1/4511-440/16/MR

Czy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej może zaliczyć z dniem 8 kwietnia 2016 r. kwotę 70.000 zł wypłaconą żonie i synowi pracownika z tytułu wypłaty zadośćuczynienia na mocy ugody sądowej zawartej przed Sądem Apelacyjnym jako koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.), uzupełnionym w dniu 22 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu:

• w części dotyczącej momentu zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest nieprawidłowe;
• w pozostałej części jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w szczególności w zakresie prac kowalskich przy budowie jednostek pływających. W dniu 1 lipca 2008 r. zawarł on umowę o współpracy z firmą M., w ramach której w siedzibie tej firmy (teren stoczni) wykonuje przy pomocy zatrudnionych na podstawie umów o pracę pracowników, prace kowalskie. W dniu 18 lutego 2009 r. prace takie, na wysokości, przy ścianie budowanej jednostki pływającej, miał wykonywać razem z pracownikiem. W trakcie oczekiwania na rozpoczęcie tych prac, ściana, przy której miały być one wykonywane i która była zabezpieczana przez innego przedsiębiorcę, oderwała się od zabezpieczenia i przygniotła ze skutkiem śmiertelnym m.in. pracownika, który osierocił żonę i małoletniego syna (zdarzenie uznane za wypadek przy pracy). Żona i syn - w związku z tragiczną śmiercią pracownika - otrzymali ustawowe renty rodzinne z funduszu ZUS. W sprawie prowadzone były postępowania, które nie doprowadziły do przypisania komukolwiek winy za to zdarzenie. W sprawie prowadzonej przed Sądem Rejonowym kierownik budowy oraz majster (pracownicy firmy M.) zostali prawomocnie uniewinnieni. Żona i syn pracownika w procesie przed Sądem Okręgowym w związku z tym zdarzeniem dochodzili solidarnie od pozwanych Wnioskodawcy i firmy M. zapłaty zadośćuczynienia, odszkodowania oraz renty uzupełniającej, które Sąd zasądził. Sąd Okręgowy uznał, że zarówno Wnioskodawca jak i firma M. ponoszą odpowiedzialność za to zdarzenie na zasadzie ryzyka na podstawie art. 435 § 1 Kodeksu cywilnego przywołując na uzasadnienie obszerne orzecznictwo Sądu Najwyższego. W podstawie prawnej zasądzenia Sąd wskazał także na przepis art. 446 k.c. w związku z art. 300 Kodeksu pracy. Pozwani, w tym Wnioskodawca, wnieśli od tego wyroku apelacje kwestionując wysokość zasądzonych kwot i tytuł zasądzenia (na dzień wydania tego wyroku zasądzone kwoty wraz z odsetkami ustawowymi wynosiły łącznie prawie 500.000 zł). Wszystkie strony zachęcane przez Sąd Apelacyjny zawarły ugodę sądową, na podstawie której Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty na rzecz żony i syna pracownika jednorazowo łącznie 70.000 zł tytułem zadośćuczynienia, zaś firmę M. - odpowiednio do zapłaty 250.000 zł. Ugoda ta uregulowała wszystkie roszczenia stron w sposób wyczerpujący, także na przyszłość. Wnioskodawca w dniu 8 kwietnia 2016 r. zapłacił kwotę 70.000 zł żonie i synowi pracownika na wskazany przez nich rachunek bankowy (wykonanie ugody sądowej w całości).