Interpretacja indywidualna z dnia 30.05.2016, sygn. ITPB2/4511-177/16/MU, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB2/4511-177/16/MU

Zwolnienie przedmiotowe (Zasady Indywidualnych Odejść).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z planowaną restrukturyzacją Grupy Kapitałowej w dniu 19 lipca 2007 r. w oparciu o art. 9 Kodeksu pracy i o art. 261 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych została zawarta ze związkami zawodowymi Umowa Społeczna gwarantująca pracownikom Grupy Kapitałowej gwarancje zatrudnienia. Gwarancje zatrudnienia określone w Umowie Społecznej zdefiniowane zostały jako zakaz rozwiązywania umów o pracę z pracownikami i zakaz wypowiadania warunków pracy lub płacy poza wyjątkami określonymi w Umowie Społecznej.

Szczegóły gwarancji zostały doprecyzowane w dziale III Umowy Społecznej od art. 12 do art. 17. Wskazane wyżej przepisy zagwarantowały pracownikom objętym postanowieniami Umowy Społecznej ochronę stosunku pracy zapewniającą w szczególności zobowiązanie pracodawcy do zachowania zatrudnienia przez okres 120 miesięcy. Naruszenie gwarancji zatrudnienia skutkować miało powstaniem po stronie pracodawcy zobowiązania polegającego na wypłacie odszkodowania w wysokości stanowiącej iloczyn miesięcy kalendarzowych pozostałych do końca Okresu Gwarancyjnego, liczonych od dnia rozwiązania umowy o pracę oraz wynagrodzenia miesięcznego Pracownika ustalonego na dzień rozwiązania stosunku pracy według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. Z tym zastrzeżeniem, że odszkodowanie nie może być niższe od siedmiokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia u Pracodawcy, liczonego jak powyżej. Zapisy Umowy Społecznej zawierały również regulacje na okoliczność dalszych procesów restrukturyzacji, jak również regulację zgodnie z którą rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron (które co do zasady wyłączało możliwość otrzymania odszkodowania), z wypłatą odszkodowania jest możliwe wyłącznie na zasadach określonych w Programie Dobrowolnych Odejść uzgodnionym pomiędzy Pracodawcami Grupy Kapitałowej ze związkami zawodowymi. Zgodnie z treścią art. 22 Umowy Społecznej generalną zasadą Programu Dobrowolnych Odejść ma być wypłata odszkodowania ze środków dodatkowo stworzonego na ten cel funduszu. Wnioskodawca został objęty postanowieniami ww. Umowy Społecznej.