Interpretacja indywidualna z dnia 16.11.2015, sygn. IPPB3/4510-700/15-2/DP, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/4510-700/15-2/DP

Ustalenie czy straty w środkach obrotowych wynikające z wyłudzeń świadczeń finansowych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodów strat w środkach obrotowych wynikających z wyłudzeń świadczeń finansowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodów strat w środkach obrotowych wynikających z wyłudzeń świadczeń finansowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w RP, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, prowadzącym działalność z zakresu świadczenia usług finansowych, udzielania kredytów konsumenckich. W toku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, zdarza się, iż powstają straty w środkach obrotowych. Straty te wynikają z działań przestępczych (oszustw, wyłudzeń) podejmowanych przeciwko Wnioskodawcy przez pojedynczych przestępców lub zorganizowane grupy przestępcze.

Działania przestępcze podejmowane przeciwko Wnioskodawcy obejmują różne metody jednak najczęściej sprawcy wykorzystują w tym celu tzw. kradzież tożsamości, która z reguły polega na tym (poszczególne czyny różnią się w swoich szczegółach), iż korzystając z nieostrożności osoby fizycznej (ofiary przestępstwa) przestępcy przejmują kontrolę nad założonym na jej nazwisko rachunkiem bankowym, a następnie podszywając się pod ofiarę, wykorzystując przejęty rachunek bankowy jako środek weryfikacji danych (często w połączeniu z fałszywymi dokumentami, wyłudzonymi od ofiary informacjami, hasłami, kodami dostępu itp.), pozorują zawarcie transakcji z Wnioskodawcą w wyniku czego Wnioskodawca w dobrej wierze przelewa środki pieniężne na rachunek formalnie należący do ofiary, ale kontrolowany przez przestępców.