Interpretacja indywidualna z dnia 12.03.2015, sygn. IPPB4/415-1046/14-2/JK3, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB4/415-1046/14-2/JK3

W okresie oddelegowania do pracy we Włoszech, tj. od dnia 2 maja 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca będzie posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, obywatel polski, pracownik spółki A. S.A. (dalej: spółka A. S.A. lub polska spółka) zatrudniony w oparciu umowę o pracę, został z dniem 2 maja 2013 r. oddelegowany do pracy we włoskiej spółce z grupy kapitałowej: A. B. (dalej: spółka A. B. lub włoska spółka). Na czas oddelegowania spółka A. S.A. udzieliła Wnioskodawcy urlopu bezpłatnego w związku z art. 1741 Kodeksu Pracy. Wnioskodawca jako polski rezydent podatkowy do końca 2012 roku rozliczał się w Polsce jako osoba o nieograniczonym obowiązku podatkowym.

Wnioskodawca zawarł z włoską spółką A. B. umowę o pracę od dnia 1 czerwca 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2016 roku. Pracę dla A. B. na terytorium Republiki Włoskiej rozpoczął jednak z dniem 2 maja 2013 roku. Wynagrodzenie za pracę świadczoną we Włoszech za miesiąc maj 2013 r. wypłacone zostało przez polską spółkę, a następnie zrefakturowane na włoską spółkę, dla której świadczona była praca. Z przyczyn formalnych leżących po stronie włoskiej spółki umowa o pracę pomiędzy Wnioskodawcą, a A. B. zawarta została od dnia 1 czerwca 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2016 roku. Wnioskodawca wyjechał do Włoch z dniem 1 maja 2013 roku, a w czerwcu 2013 roku do Włoch przeprowadziła się również jego rodzina: żona i dzieci. W związku z oddelegowaniem do pracy we Włoszech przez polskiego pracodawcę, Wnioskodawca wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o utrzymanie wobec niego na czas oddelegowania polskiego ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń społecznych. Wniosek złożony w trybie artykułu 16 w związku z art. 18 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE w dniu 2 lipca 2013 roku rozpatrzony został pozytywnie i pracownikowi wydano dokument A1 poświadczający pozostawanie w polskim systemie ubezpieczeń społecznych podczas całego okresu oddelegowania, tj. od dnia 2 maja 2013 r. do 30 kwietnia 2016 r. Podkreślić należy fakt, że wniosek o poświadczenie dokumentu A1 poświadczającego pozostawanie Wnioskodawcy w polskim systemie ubezpieczeń społecznych wydany został w trybie art. 16 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE tj. w trybie porozumienia wyjątkowego (włoska instytucja ubezpieczeniowa wyraziła zgodę na kontynuację ubezpieczenia społecznego w polskim systemie ubezpieczeń, pomimo, że zgodnie z przepisami składki na ubezpieczenie społeczne powinny one być opłacane do włoskiego systemu ubezpieczeń). Głównym motywem pozostania w polskim systemie ubezpieczeń społecznych były dotychczasowo przebyte okresy ubezpieczeniowe.