Interpretacja indywidualna z dnia 21.12.2015, sygn. ITPB2/4511-919/15/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB2/4511-919/15/MM

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na używanie samochodu osobowego na dojazd na leczenie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 8 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 17 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, a od 13 czerwca 2012 r. orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane na stałe. Ze względu na niepełnosprawność Wnioskodawczyni jest osobą niezdolną do pracy, samodzielnej egzystencji i wymagającą stałej opieki drugiej osoby. Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada 18-letni samochód osobowy (Opel 1,6 na benzynę), który celowo był zakupiony na dojazdy do szpitala i wizyty u lekarzy.

Ze względu na wylew krwi do gałek ocznych i pomimo stosowanych zabiegów leczniczych Wnioskodawczyni nie odzyskała widzenia i w dniach od 1 sierpnia 2012 r. do 6 sierpnia 2012 r. przebywała w Zespolonym Szpitalu Miejskim na Oddziale Okulistyki w X, gdzie przeprowadzono jej zabieg operacyjny tzw. witrektomii. Później, w grudniu 2012 r. był następny zabieg operacyjny, kolejne 6 operacji miało miejsce w 2013 r. i 4 operacje odbyły się w 2014 r. i 2 operacje w 2015 r. Były to zabiegi z 3-4 dniowymi pobytami w szpitalu. Przed przyjęciem do szpitala lekarz specjalista chorób oczu zalecający wizyty w Poradni Okulistycznej ww. Szpitala zlecał wykonanie badań w Ambulatorium Szpitala na tydzień przed operacją, zlecał również wykonanie EKG serca i badania u lekarza rodzinnego. Podczas wyznaczonej wizyty lekarz oceniał postęp leczenia, dokonywał badań, włączał lub wyłączał stosowanie leków, wyznaczał kolejny termin wizyty lub termin operacji. Również po operacji lekarz wyznaczał kolejną wizytę, przeważnie za kilka dni i przeważnie raz w tygodniu. Podczas wizyt-kontroli w tym samym Szpitalu lekarz dokonywał specjalistycznych badań okulistycznych, a w razie potrzeby wykonywał zabiegi lecznicze, np. ściągniecie szwów z gałki ocznej, masaż oka celem obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, wdrażał leki, dokonywał laserowania oka celem usunięcia pęcherzyków powietrza lub drobin krwi. Ze względu na poważne zabiegi operacyjne operacje w Szpitalu przeprowadzał lekarz specjalista chorób oczu i był to ordynator, bądź jego zastępca. Tylko lekarz specjalista wyznaczał terminy kolejnych niezbędnych wizyt bądź operacji. Nie stawienie się na wyznaczoną wizytę - kontrolę mogło spowodować powikłania, brak kontroli zagrażał nawet życiu Wnioskodawczyni. Na powyższe operacje, zabiegi do szpitala odległego od miejsca zamieszkania ok 100 km. Wnioskodawczyni była dowożona przez męża.