Interpretacja indywidualna z dnia 21.05.2014, sygn. IPTPB1/415-94/14-4/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPB1/415-94/14-4/AP

możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 23 kwietnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-94/14-2/AP na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 kwietnia 2014 r., następnie w dniu 2 maja 2014 r. (data nadania 30 kwietnia 2014 r.) uzupełniono ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej (jest jednym z trzech wspólników), polegającą na wynajmie lokali gospodarczych. W kwietniu 2010 r. spółka wynajęła jeden ze swoich lokali firmie X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna (dalej nazywana najemcą). Po pewnym czasie, najemca przestał płacić czynsz. Po bezskutecznych monitach, spółka zdecydowała się na wypowiedzenie umowy najmu ze skutkiem od dnia 1 marca 2011 r. Niestety, najemca odmówił opuszczenia lokalu. Od dnia 1 marca 2011 r. wystawiano więc najemcy faktury za czynsz za bezumowne zajmowanie lokalu. Po wyczerpaniu polubownych środków (pisma i spotkania), spółka zdecydowała się na skierowanie sprawy do sądu. W dniu 19 października 2011 r. wysłano pozew o eksmisję, zaś w dniu 3 grudnia 2011 r. pozew o spłatę zaległych faktur. W chwili składania pozwu zadłużenie najemcy wobec spółki Wnioskodawczyni wynosiło 54 007,08 zł.