Interpretacja indywidualna z dnia 26.11.2014, sygn. ILPB2/415-903/14-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB2/415-903/14-2/TR

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 6 grudnia 2000 r. zawarta została umowa o kredyt hipoteczny na kwotę 140 000,00 zł pomiędzy bankiem a kredytobiorcami. Podstawowym zabezpieczeniem tego kredytu była hipoteka nabywanej nieruchomości, a do czasu ustanowienia tego zabezpieczenia obowiązywało poręczenie solidarne Zainteresowanej oraz drugiego poręczyciela.

Zabezpieczeniem czasowym było też ubezpieczenie kredytu w towarzystwie ubezpieczeń, które obejmowało 10-letni okres ochrony ubezpieczeniowej oraz ubezpieczenie kredytu w towarzystwie ubezpieczeń na okres przejściowy do czasu ustanowienia hipoteki, nie dłuższy niż 24 miesiące. Z tytułu ubezpieczenia kredytu z niskim wkładem maksymalna kwota ubezpieczenia wynosiła 35 000,00 zł. Każda wpłata dokonana przez kredytobiorców powodowała zmniejszenie kwoty możliwej do uzyskania przez bank z tytułu ubezpieczenia (po dokonaniu wpłat, które przekroczyły 35 000,00 zł dochodzenie roszczeń na podstawie zawartej umowy stało się bezpodstawne).