Interpretacja indywidualna z dnia 26.05.2014, sygn. ITPB1/415-217/14/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB1/415-217/14/AD

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana, w jakiej wysokości i na jakich zasadach odprowadzić podatek od sumy ugody sądowej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego przez Urząd Miasta za niedostarczenie lokalu socjalnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego przez Urząd Miasta za niedostarczenie lokalu socjalnego.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 21 marca 2014 r. Nr wezwano Wnioskodawczynię do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 26 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.).

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 lipca 2002 r. Wnioskodawczyni nabyła za kwotę 86.000 zł (na kredyt) mieszkanie. W mieszkaniu tym w zamian za obietnicę regularnego płacenia czynszu zamieszkiwał syn wraz z rodziną. W trakcie 2011 r. małżeństwo syna się rozpadło. Wnioskodawczyni stwierdziła, że w spółdzielni mieszkaniowej z tytułu nieuregulowania opłat czynszowych nastąpiło zadłużenie w wysokości 5.059 zł. Wnioskodawczyni otrzymuje emeryturę w wysokości 1.911 zł. Postanowiła spłacać zadłużenie w spółdzielni mieszkaniowej oraz przejęła również na siebie płatności z tytułu kredytu jak i opłat czynszowych. Wysłała również pismo do lokatorów aby uregulowali długi. Pismo nie przyniosło zamierzonego skutku. W sierpniu 2011 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do sądu o eksmisję lokatorów. W dniu 29 listopada 2011 r. został ogłoszony wyrok, na mocy którego synowa wraz z córką otrzymały prawo do lokalu socjalnego. Pozostałym pozwanym takie prawo nie przysługiwało. Po uprawomocnieniu się wyroku Wnioskodawczyni wystąpiła do Urzędu Miasta z wnioskiem o przyznanie lokalu socjalnego. Uzyskała informację, że czas oczekiwania na lokal socjalny może przedłużyć się do około 6 lat. W dniu 6 maja 2013 r. Wnioskodawczyni na podstawie art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, wystąpiła do Sądu Rejonowego o odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia za poniesione koszty w związku z niedostarczeniem lokalu socjalnego. W dniu 22 listopada 2013 r. została podpisana w sądzie ugoda pomiędzy Wnioskodawczynią a Urzędem Miasta, na mocy której otrzymała zadośćuczynienie w wysokości 19.800 zł za okres od 17 stycznia 2012 r. do 31 maja 2013 r. W styczniu 2014 r. otrzymała zadośćuczynienie w wysokości 8.400 zł za okres od 1 czerwca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Otrzymane zadośćuczynienie Wnioskodawczyni przeznaczyła na zapłatę zaległego czynszu i kredytu za mieszkanie. Od 2011 r. Wnioskodawczyni jest na utrzymaniu córki, u której mieszka, gdyż emerytura nie wystarcza na wszystkie opłaty. Do czynszu za zajęte mieszkanie dopłaca ok 300 zł (czynsz 740 zł). Rata kredytu konsumpcyjnego zaciągniętego na spłatę zaległości czynszowych i kredytowych wynosi 235 zł. Rata kredytu hipotecznego wynosi ok 600 zł. Koszt leków miesięcznie to ok 200 zł.