Interpretacja indywidualna z dnia 29.10.2013, sygn. ITPB2/415-732/13/IB, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB2/415-732/13/IB
Czy wypłata należności opisanej w stanie faktycznym, nazwana przez Pracodawcę i Pracownika odszkodowaniem w związku z rozwiązaniem umowy o pracę i w zamian za cofnięcie pozwu i zrzeczenie roszczenia przez Pracownika, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PDOF, a tym samym czy wypłacając tę należność Pracownikowi na Spółce ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pobrania zaliczki na podatek od wypłaconego odszkodowania - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pobrania zaliczki na podatek od wypłaconego odszkodowania.
Wezwaniem z dnia 11 października 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego.
Pismem z dnia 22 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.
W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.
W dniu 27 września 2012 r. Sp. z o.o. wypowiedziała z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, umowę o pracę Pracownikowi, zatrudnionemu dotychczas w Spółce na stanowisku Kierownika Biura Logistyki. Przyczynami rozwiązania umowy o pracę wskazanymi w wypowiedzeniu umowy o pracę były w szczególności: nieskorzystanie z propozycji pracy na innym stanowisku, utrata zaufania przełożonego, brak umiejętności organizacji pracy w szczególności w zakresie komunikacji w zarządzanym zespole itp. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu z dniem 31 grudnia 2012 r. Pracodawca wypłacił za ten okres Pracownikowi należne wynagrodzenie. Pismem z dnia 4 października 2012 r. Pracownik wniósł do Sądu Pracy działającego przy Sądzie Rejonowym w Krośnie pozew o uznaniu wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne. Pracownik zarzucił Pracodawcy w szczególności naruszenie procedury dotyczącej wypowiedzenia umowy o pracę (brak uprzedniego wypowiedzenia zmieniającego), działanie niezgodnie z zasadami współżycia społecznego oraz bezzasadność wypowiedzenia. W odpowiedzi na pozew, Pracodawca podnosił w szczególności, że Pracownik w sposób niewłaściwy odnosił się do podległego mu innego pracownika, zaniedbywał sprawy pozostałych podległych mu pracowników, w sposób niewłaściwy realizował obowiązki służbowe itp. Pismem z dnia 11 stycznia 2013 r. Pracownik podniósł dodatkowo, że Pracodawca przed wypowiedzeniem umowy o pracę, był zobowiązany (zgodnie z Kodeksem Pracy) skonsultować kwestię rozwiązania umowy z Pracownikiem z właściwym związkiem zawodowym, czego nie uczynił. Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że opinia związku zawodowego wydana w ramach konsultacji zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę dokonanej przez pracodawcę, nie jest dla niego wiążąca. Następnie, Pracownik za pośrednictwem Sądu Pracy złożył Spółce propozycję wycofania przez niego pozwu pod warunkiem przywrócenia go do pracy. W odpowiedzi na tę propozycję Spółka wskazała, że w jej ocenie dalsza współpraca nie jest możliwa, między innymi z powodu zachowania Pracownika względem pozostałych członków zespołu oraz niespełnianiu oczekiwań Pracodawcy na zajmowanym stanowisku kierowniczym. Jednocześnie jednak, Spółka zaproponowała Pracownikowi zawarcie takiej ugody, na mocy której w przypadku cofnięcia powództwa ze zrzeczeniem roszczeń, Spółka wypłaci Pracownikowi kwotę w wysokości 5-krotności miesięcznego wynagrodzenia Pracownika. W kolejnym piśmie Pracownika doręczonym Spółce za pośrednictwem Sądu, Pracownik wniósł o podanie przez Pracodawcę proponowanej podstawy, jaka będzie brana pod uwagę jako wysokość wynagrodzenia Pracownika za jeden miesiąc, w jego ocenie bowiem do wyliczenia tej kwoty winny zostać przyjęte zarówno stałe miesięczne elementy płacowe, jak i zmienne składniki pensji przysługujące Pracownikowi za okresy dłuższe niż miesiąc, w tym premie - kwartalna i roczna. W kolejnym piśmie Spółka potwierdziła, że podstawę wyliczenia kwoty odszkodowania w zamian za wycofanie powództwa będzie stanowiło średnie wynagrodzenie Pracownika wypłacone w 2012 r. wraz ze zmiennymi składnikami wynagrodzenia wypłaconymi w tamtym roku. W tym stanie rzeczy, Pracownik wyraził chęć zawarcia ugody sądowej pod warunkiem wypłaty przez Spółkę odszkodowania w wysokości 8-krotności tak obliczonego wynagrodzenia. Ostatecznie Spółka zawarła z Pracownikiem przed Sądem Pracy ugodę, na podstawie której zobowiązała się do wypłaty Pracownikowi tytułem odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę kwoty stanowiącej 7-krotność miesięcznego wynagrodzenia Pracownika, obliczonej zgodnie z powyżej wskazanymi zasadami, a w zamian Pracownik zobowiązał się do wycofania powództwa i zrzeczenia się roszczenia. Jednocześnie, postanowiono zmienić sposób rozwiązania stosunku pracy z wypowiedzenia dokonanego przez Pracodawcę na porozumienie stron skuteczne na dzień 31 grudnia 2012 r.
