Interpretacja indywidualna z dnia 13.11.2012, sygn. IPPB3/423-105/11-5/12/S/GJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-105/11-5/12/S/GJ

Otrzymane odszkodowanie ściśle wiąże się z nabytymi wierzytelnościami. Gdyby Spółka nie nabyła wierzytelności nie zawarłaby umowy ubezpieczenia należności. Skoro ubezpieczyciel ma obowiązek wypłacić odszkodowanie, gdy Spółka nie otrzyma zapłaty należności z tytułu nabytych wierzytelności, w ocenie organu istnieje związek przyczynowo- skutkowy między odszkodowaniem a zapłatą za nabyte wierzytelności, co oznacza związek między przychodem podatkowym w postaci odszkodowania a środkami wypłaconymi klientom Spółki za wierzytelności jako kosztami uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając prawomocny od 20.07.2012r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 2617/11 z dnia 18 maja 2012r. (data wpływu 13.08.2012r.) stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.02.2011r. (data wpływu 10.02.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie przychodu z tytułu otrzymania odszkodowania związanego z umowami faktoringu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.02.2011r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu z tytułu otrzymania odszkodowania związanego z umowami faktoringu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi faktoringu. Faktoring nie doczekał się jeszcze unormowań w krajowych przepisach prawa cywilnego i jako taki funkcjonuje w Polsce w postaci umowy nienazwanej. W ramach umowy faktoringu dochodzi do przelewu wierzytelności jednak nie jest to jedyna usługa wykonywana przez faktora na rzecz faktoranta. W ramach faktoringu nabywane są wierzytelności przed terminem ich wymagalności, przez co factoring stanowi jeden ze sposobów finansowania działalności przedsiębiorcy. Stwierdzić zatem można, że taki sposób finansowania działalności przedsiębiorstwa charakteryzuje się tym, iż świadczący (faktor) kupuje od wierzyciela (faktoranta) niewymagalne wierzytelności likwidując tym samym luki finansowe oraz wykonuje na jego rzecz dodatkowe usługi (np. windykację, zarządzanie należnościami etc.). Według Konwencji Ottawskiej z 1988r., której wprawdzie Polska nie jest sygnatariuszem, ale która w istotny sposób wpływa na kształtowanie instytucji faktoringu, aby faktoring miał miejsce, oprócz przelewu wierzytelności faktor powinien świadczyć przynajmniej dwie spośród usług: