Interpretacja indywidualna z dnia 18.01.2012, sygn. IBPBI/2/423-1278/11/BG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-1278/11/BG

w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wymianą komponentu oraz remontem kapitalnym kotła

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 18 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wymianą komponentu oraz remontem kapitalnym kotła jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wymianą komponentu oraz remontem kapitalnym kotła.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dokonuje okresowo, w zależności od stopnia zużycia, remontu kotła, będącego ich własnością i stanowiącego środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm., winno być Dz. U. z 2011r. Nr 74 poz. 397 ze zm. - dalej updop).

Dla potrzeb rachunkowych, z głównego środka trwałego, tj. ww. kotła, wyodrębniono tzw. komponenty, traktując je jako odrębne środki trwałe na gruncie rachunkowości. Komponent jest istotną częścią środka trwałego, którego okres użyteczności, co do zasady, jest inny niż okres użyteczności całego środka trwałego, z którego dany komponent został wydzielony. Takie podejście bilansowe wynika z Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (dalej MSSF"), w kształcie zatwierdzonym przez Unię Europejską. W zależności od charakteru wydatku na remont, możliwe są, z punktu widzenia polityki rachunkowej Spółki (wynikającej z MSSF), trzy rodzaje sytuacji: