Interpretacja indywidualna z dnia 06.04.2011, sygn. IPPP3/443-1266/10-4/SM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/443-1266/10-4/SM

Refakturowanie usług na przełomie 2010 i 2011 roku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2010 r. (data wpływu 27.12.2010 r.), uzupełnionego w dniu 31.03.2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-1266/10-2/SM z dnia 17.03.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatkowej stosowanej przy refakturowaniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.12.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatkowej stosowanej przy refakturowaniu.

Wniosek został uzupełniony w dniu 31.03.2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-1266/10-2/SM z dnia 17.03.2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina wystawia faktury VAT swoim najemcom, pracownikom oraz innym podmiotom, w których obciąża ich kosztami m.in. dostawy energii elektrycznej, gazu, wody, wywozu nieczystości, rozmów telefonicznych. W/w czynności dokumentowane są fakturami VAT. Podstawą ich wystawienia są dane wynikające z wystawionych na Gminę faktur VAT przez dokonujących fizycznej dostawy operatorów telefonicznych, zakład energetyczny, gazowniczy, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. W praktyce mamy więc do czynienia ze zjawiskiem, które potocznie zwane jest refakturowaniem. Pojęcia refakturowania ani refaktur nigdzie literalnie i wprost nie uregulowano w przepisach jednak przez lata w licznych interpretacjach i komentarzach ekspertów i organów podatkowych uznawało się, iż jest to przyjęta i poprawna metoda przeniesienia kosztów na podmiot trzeci w sytuacji, gdy nabywca widniejący na fakturze nie jest rzeczywistym odbiorcą dostaw, lecz przenosi ich koszt na podmiot trzeci - rzeczywistego odbiorcę, stosując właściwą stawkę podatku VAT dla refakturowanych czynności.