Interpretacja indywidualna z dnia 14.09.2011, sygn. ITPB2/415-595/11/ENB, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB2/415-595/11/ENB

Czy od powyższego odszkodowania pracodawca powinien odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ubiegłym roku rozwiązał Pan umowę o pracę z pracownicą za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Po rozwiązaniu umowy otrzymał Pan z sądu kopię odwołania od powyższego wypowiedzenia. W pozwie pracownica zarzucała, że niniejsze wypowiedzenie wręczone zostało z rażącym naruszeniem przepisów art. 41 Kodeksu pracy, który stanowi, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Zgodnie z dyspozycją art. 50 § 3 Kodeksu pracy, jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Sąd po zapoznaniu się ze stanem faktycznym, stwierdził, że nie miało miejsca zdarzenie przedstawione przez powódkę (pracownica nie dostała wypowiedzenia umowy o pracę w czasie usprawiedliwionej nieobecności, a wypowiedzenie dostała w dniu w którym świadczyła pracę). Jednocześnie sąd uznał, że łącząca strony umowa o pracę na czas określony zawarta od 2009 r. do 2020 r. z możliwością dwutygodniowego wypowiedzenia jest faktycznie umową o pracę na czas nieokreślony i można ją było rozwiązać w przypadku tej pracownicy za 1-miesięcznym wypowiedzeniem podając jednocześnie przyczynę wypowiedzenia. Art. 45 § 1 Kodeksu pracy przewiduje, że w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę sąd pracy stosownie do żądania pracownika orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu o przywróceniu do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu, zaś wysokość odszkodowania przewidziana jest zgodnie z art. 47 Kodeksu pracy. W związku z powyższym faktem strony przed sądem zawarły ugodę, na podstawie której byłej pracownicy pracodawca wypłacił na rachunek bankowy odszkodowanie w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia (1620 zł razy dwa miesiące, tj. 3.240 zł) i przekazał do 20 kwietnia 2011 r.