Interpretacja indywidualna z dnia 09.12.2010, sygn. ITPP1/443-919/10/DM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP1/443-919/10/DM

Opodatkowanie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego i gruntu zabudowanego budynkami nie stanowiącymi własności wnioskodawcy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010 r. (data wpływu 17 września 2010 r.) uzupełnionym w dniu 15 października i 9 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2010 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 15 października i 9 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Syndyk masy upadłości Spółdzielni, sprzedaje prawo użytkowania wieczystego gruntu, działki 76/2 i 76/3, częściowo zabudowane garażami dla samochodów osobowych. Budynki te ujawnione są w wypisie i wyrysie gruntów, jako budynki usługowe, natomiast nie są ujawnione w księdze wieczystej. Pozwolenie na budowę garaży wydano w 1995 r., na okres tymczasowy do dnia 31 grudnia 2005 r. Inwestycja została ukończona w 1997 r., a Spółdzielnia będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, obniżyła kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym od całości inwestycji. Część działek pozostaje niezabudowana. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, przyjmuje się przeznaczenie działek na budowę obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, jednocześnie dopuszcza się utrzymanie istniejących garaży dla samochodów osobowych oraz lokalizację nowych garaży, wyłącznie jako obiektów zamiennych za garaże zlikwidowane na terenach przeznaczonych pod budowę ulic. Syndyk zamierza zbyć prawo wieczystego użytkowania gruntu, jako nieruchomość zabudowaną z 22% stawką podatku od towarów i usług. W piśmie z dnia 15 października 2010 r. wskazano, że przedmiotem sprzedaży jest działka gruntu nr 76/2 o pow. 1,5615 m zabudowana budynkami ujawnionymi w wypisie i wyrysie gruntów jako budynki transportu i łączności - garaże i działka nr 76/3 niezabudowana o pow. 0,0218m wchodząca w skład zabudowanej nieruchomości. Działka gruntu nr 76/3 (niezabudowana) posiada dostęp do drogi publicznej przez działkę gruntu nr 76/2. Spółdzielnia zawarła z pracownikami umowy na dzierżawę gruntu pod budowę garaży na okres 10 lat. Jak wskazano wybudowane przez Spółdzielnię garaże nie stanowiły przedmiotu umowy dzierżawy, wobec czego nie doszło do pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Budynki - garaże wykorzystywane były na potrzeby działalności gospodarczej Spółdzielni, jako garaże na samochody osobowe byłych pracowników Spółdzielni. Budynki wykorzystywane są przez pracowników od 1995 r. do chwili obecnej bez jakichkolwiek umów w formie pisemnej. Z kolei w uzupełnieniu z dnia 9 listopada 2010 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu wskazano, że przedmiotem sprzedaży jest prawo wieczystego użytkowania gruntu (działka nr 72/2), zabudowanego budynkami ujawnionymi w wypisie i wyrysie gruntów, jako budynki transportu i łączności (garaże) oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu (działka nr 73/3) niezabudowanego, stanowiące jedną całość. Garaże stanowią budynki w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Garaże nie są własnością Spółdzielni i nie stanowią środków trwałych Spółdzielni - nie są ujęte w ewidencji środków trwałych. Spółdzielni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu inwestycji, gdyż Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółdzielnia nie wykorzystywała budynków w działalności gospodarczej, zatem nie były one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Spółdzielnia nie ponosiła wydatków na ulepszenia budynków - garaży. Spółdzielnia zawarła z pracownikami umowy dzierżawy na grunt pod budowę garaży, na gruncie dzierżawionym, dzierżawca ma prawo wybudować garaż ze środków własnych. Garaże stanowią własność dzierżawców gruntu, a wybudowane są na gruncie Spółdzielni. Dzierżawcy gruntu dokonali zwrotu wydatków poniesionych przez Spółdzielnię na budowę garaży oraz złożyli na ręce sędziego komisarza wierzytelności o zwrot nakładów poniesionych. Garaże nie były udostępniane przez Spółdzielnię pracownikom (członkom), gdyż nie stanowią własności Spółdzielni, stanowią własność dzierżawców gruntu. Nie zaszło zatem bezumowne korzystanie z budynków - garaży. Po dniu 1 stycznia 2006 r. zarząd Spółdzielni nie wystąpił do odpowiednich organów o przedłużenie tymczasowego pozwolenia na dalsze użytkowanie tych budynków, zaś z dokumentów archiwalnych syndyka wynika, że umowy na dzierżawę gruntu przedłużane były na kolejne 10 lat i podpisane przez były zarząd Spółdzielni. Syndyk zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego gruntu, ogłoszenie prasowe ukaże się w styczniu 2011 r. Dzierżawcy gruntu wyrazili chęć uczestnictwa w przetargu na zakup prawa wieczystego użytkowania gruntu.