Interpretacja indywidualna z dnia 30.07.2009, sygn. ILPB2/415-491/09-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB2/415-491/09-2/JK

Czy we wskazanym stanie faktycznym Spółka może naliczać pracownikowi 50% koszty uzyskania przychodów za okres pracy twórczej na podstawie umowy o pracę oraz prowadzonej ewidencji czasu pracy twórczej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu 11 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością świadczy usługi informatyczne realizowane bezpośrednio na rzecz klientów zewnętrznych spółki oraz na rzecz podmiotu z siedzibą w Szwajcarii, który jest kapitałowo powiązany ze spółką.

Podmiot ten nabywa od spółki wytworzone programy komputerowe oraz dokonuje ich sprzedaży klientom zagranicznym. Wszelkie usługi informatyczne świadczone przez spółkę na rzecz bezpośrednich klientów zewnętrznych oraz ww. podmiotu z siedzibą w Szwajcarii realizowane są w formie ściśle określonych, pojedynczych projektów.

Efektem każdego z projektów jest powstanie programu komputerowego dostosowanego do indywidualnych potrzeb klienta, stanowiącego każdorazowo utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwaną dalej ustawą o prawie autorskim).