Interpretacja indywidualna z dnia 05.08.2009, sygn. ITPP2/443-357/09/EŁ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPP2/443-357/09/EŁ

Uznanie za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, sprzedaży towarów pozostawionych w depozycie w magazynie kontrahenta na terenie unii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2009 r. (data wpływu 8 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, sprzedaży towarów pozostawionych w depozycie w magazynie na terenie Rumunii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, sprzedaży towarów pozostawionych w depozycie w magazynie na terenie Rumunii.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE na terytorium kraju. Nie jest natomiast zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Rumunii. W ramach prowadzonej działalności dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) dla kontrahenta z Rumunii. W I kwartale 2009 r. nie otrzymała płatności za dostarczone towary, w terminach ustalonych przez strony transakcji. W związku z tym podjęła następujące czynności. W dniu 19 marca 2009 r. podpisała z kontrahentem ugodę oraz umowę depozytową. Zarząd Spółki zdecydował o możliwości częściowego rozliczenia długu na zasadzie depozytu, to znaczy, część mebli, które wcześniej dostarczono do Rumunii i zafakturowano na rzecz kontrahenta z tego kraju, ale ze względu, iż nie zostały sprzedane (nie wyszły z jego magazynu), przeszła z powrotem na własność Spółki. Do wcześniej wystawionych faktur WDT zostały wystawione korekty. Meble tapicerowane pozostają w depozycie u kontrahenta w Rumunii, ponieważ nie jest opłacalne powrotnie ich przewożenie do kraju, ze względu na wysokie koszty transportu. Będą one przedmiotem handlu, tj. będą sukcesywnie i pod kontrolą sprzedawane na przedpłatę z zastrzeżeniem, że żaden inny podmiot nie ma prawa do ich przejęcia (w razie windykacji czy upadłości). Za sprzedane towary, za które kontrahent dokona przelewu na rachunek Spółki, wystawi fakturę dokumentującą sprzedaż mebli dla kontrahenta z Rumunii. Obecnie firma nie ponosi kosztów za dzierżawę powierzchni magazynowej - koszty magazynowania zostaną uwzględnione przy ostatecznym rozliczeniu z kontrahentem.