Interpretacja indywidualna z dnia 14.07.2009, sygn. ITPB2/415-411/09/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB2/415-411/09/AD

Czy wypłacane przez wnioskodawcę jego pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowcy należności za podróże służbowe podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie między innymi międzynarodowego transportu towarów. W związku z powyższym zatrudnia pracowników na stanowisku kierowców w transporcie międzynarodowym. Pracownicy oprócz wynagrodzenia za pracę otrzymują także od pracodawcy należności w postaci diet za podróże służbowe zgodnie z przyjętym u pracodawcy regulaminem wynagradzania z tytułu podróży wykonywanych w ramach powierzonych im przez pracodawcę stałych obowiązków pracowniczych. Spółka wskazuje na podjętą w dniu 19 listopada 2008 r. przez Sąd Najwyższy uchwałę w składzie 7 sędziów, sygn. akt III PZP 11/08, w myśl której kierowca transportu międzynarodowego odbywający różne trasy w ramach wykonywania umówionej pracy i na określonym w umowie obszarze jako miejscu świadczenia pracy nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 77 § 1 Kodeksu pracy. Regułą jest, iż w podróży służbowej nie jest osoba wykonująca zawód kierowcy bowiem pracownicy Ci jeżdżąc bez względu dokąd wykonują po prostu swoje normalne pracownicze obowiązki. Przy czym niezsynchronizowanie przez pracodawcę miejsca pracy z jej rodzajem może prowadzić do uznania tego postanowienia umowy za nieważne. Zatem jak wynika z powyższego orzeczenia Sądu Najwyższego w wypadku kierowcy nie można w ogóle mówić o podróży służbowej. Stanowisko to jednak jest zanegowaniem wcześniejszych orzeczeń w tej samej materii oraz stanowiska resortu pracy, które przyjmowały, że nieprawidłowym jest wskazanie w umowie o pracę jako miejsca pracy np. Polski, czy krajów Unii Europejskiej, a w konsekwencji uznawały, że niezależnie od treści zapisu w umowie o pracę kierowca jest w podróży służbowej w każdej trasie. Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od tego podatku są diety i inne należności wypłacane pracownikom za czas podróży służbowej pracownika. W związku z powyższym na tle ww. orzeczenia Sądu Najwyższego i w świetle treści ww. przepisu podatkowego Spółka powzięła wątpliwości czy wypłacane przez nią Jej pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowcy należności za podróże służbowe (diety) korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Dodatkowo Spółka wskazuje, iż analogiczna kwestia była rozpatrywana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po uchwale Sądu Najwyższego, który wyrokiem z dnia 6 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Po 1303/08 uznał, że kierowca może odbywać podróże służbowe i otrzymywać należności w postaci diet z tego tytułu, które winny być zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.