Interpretacja indywidualna z dnia 11.09.2008, sygn. IBPB2/415-1080/08/MK (KAN-5862/06/08), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB2/415-1080/08/MK (KAN-5862/06/08)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 04 czerwca 2008r. (data wpływu do tut. Biura 11 czerwca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych ponoszenia przez pracodawcę kosztów dowozu pracowników do pracy i z pracy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych ponoszenia przez pracodawcę kosztów dowozu pracowników do pracy i z pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku ze zmianą swojej siedziby z jednej miejscowości do drugiej w 2007r., a tym samym zmiany miejsca pracy dla wielu pracowników wnioskodawca postanowił od 2008r. uregulować kwestię dowozu do pracy swoich pracowników z okolic byłej siedziby do miejscowości, gdzie znajduje się nowa siedziba. Zgodnie z zawartymi umowami o pracę pracownicy jako miejsce pracy mają wskazany adres nowej siedziby. Jednakże w związku z brakiem bezpośredniej komunikacji pomiędzy miastem starej siedziby i miejscowościami wokół niej a miastem gdzie znajduje się nowa siedziba, pracownicy nie są w stanie dojechać na czas do pracy. Niezależnie od tego, wobec dużych braków kadrowych wnioskodawca nie jest w stanie przyjmować tylko pracowników z rejonu nowej siedziby, a przyjmowanie pracowników z miast z okolic byłej siedziby wywołuje skutek w postaci żądań pracowników podwyższenia im wypłaty z powodu zwiększonych realnych kosztów dojazdów. Powstały problem zamyka się więc w kwestii organizacyjnej (notoryczne spóźnienia i brak możliwości realizacji zadań po godzinach z powodu braku realnego transportu miejskiego) oraz w kwestii finansowej polegającej na eskalacji żądań płacowych związanych z kosztem i czasem traconym na ten dojazd i powrót do miejsc zamieszkania. W związku z tym wnioskodawca postanowił uregulować ten problem poprzez regulaminowy (zgodnie z wpisem do regulaminu pracy) obowiązek pracodawcy zapewnienia pracownikom z konkretnych wybranych miast zapewnienia dowozu w postaci otwartych przez wnioskodawcę linii dowozu pracowników. Polega to na tym, iż wynajęty przez wnioskodawcę transport kursuje w konkretnych godzinach porannych i popołudniowych dowożąc i rozwożąc pracowników do pracy. Transport wnioskodawca opłaca ryczałtowo wg przejechanych kilometrów bez względu na ilość przewożonych osób. Czasami jest ich więcej, czasami mniej. Czasami dany pracownik wsiada na wybranym przystanku, a czasem na innym w zależności od jego potrzeb lub sytuacji, gdzie dojechał dostępnym mu środkiem komunikacji miejskiej. Sytuacja ta powoduje, iż wnioskodawca nie jest w stanie w żadnym wypadku ustalić, ile kilometrów przejeżdża dany pracownik w danym miesiącu, gdyż istnieje także możliwość ustalenia trasy na następny dzień z kierowcą przez samych uczestników kursu (sytuacja taka ma miejsce sporadycznie).