Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 01.10.2007, sygn. 1401/BP-II/4210-58/07/ZO, Izba Skarbowa w Warszawie, sygn. 1401/BP-II/4210-58/07/ZO

Podatnik pyta, czy w przedstawionym niżej stanie faktycznym jest uprawniony do uznania za koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych całości płatności związanej z korzystaniem z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę, w tym również dodatkowego elementu kosztowego o równowartości podatku u źródła, którego ciężar poniesienia spoczywa zgodnie z umowami pożyczek na Spółce.

DECYZJA

Na podstawie art. 233 w związku z art. 239 i art. 14b §5 pkt 1 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 27-07-2007 r. Sp. z o.o. E wniesionego na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17-07-2007 r. Nr 1472/ROP1/ 423-315/07/KM

orzeka

odmówić zmiany w/w postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie i uznać za nieprawidłowe stanowisko Podatnika będące przedmiotem zaskarżonego postanowienia, tj. dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu dodatkowego elementu kosztowego o równowartości podatku u źródła.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 07-05-2007 r.(data wpływu 07-05-2007 r.) Sp. z o.o. E (zwana dalej Spółką lub EM) zwróciła się do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o udzielenie interpretacji w trybie art. 14 a Ordynacji podatkowej, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik pyta, czy w przedstawionym niżej stanie faktycznym jest uprawniony do uznania za koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych całości płatności związanej z korzystaniem z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę, w tym również dodatkowego elementu kosztowego o równowartości podatku u źródła, którego ciężar poniesienia spoczywa zgodnie z umowami pożyczek na Spółce. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowy pożyczek odnawialnych ze Spółką EC (zwaną dalej EC) rezydentem podatkowym Holandii. W ramach tych umów Spółka jako pożyczkobiorca jest zobowiązana do zapłaty na rzecz EC (pożyczkodawcy) odsetek od pożyczonych kwot. Ponadto, obok odsetek od pożyczonych kwot zgodnie z umowami pożyczek, Spółka płaci za EC z własnych środków 5% zryczałtowany podatek dochodowy, zgodnie z traktatem o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartym pomiędzy Rzecząpospolitą Polską i Królestwem Niderlandów. Z treści umów pożyczek m. in. wynika, że Zapisy powyższe (tzw. klauzula ) odpowiadają standardom na rynku finansowym w umowach kredytowych przez, m. in. banki. Spółka stoi na stanowisku, iż w tej sytuacji jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zarówno odsetek płatnych na rzecz EC, jak i dodatkowego elementu kosztowego o równowartości kwoty podatku u źródła, którego ciężar poniesienia zgodnie z umowami pożyczek spoczywa na EM. Zdaniem Spółki, wydatek taki nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 w/w ustawy, a równowartość tego podatku u źródła jako ubocznego kosztu pożyczonego kapitału jest dodatkowym (obok odsetek) kosztem analogicznym do prowizji bankowej za każdorazowe uruchomienie danej transzy pożyczki którego poniesienie warunkuje możliwość skorzystania z przedmiotowej pożyczki. Spółka zaciąga w EC pożyczki, które wykorzystuje do finansowania swojej bieżącej działalności gospodarczej. Innymi słowy, środki finansowe pochodzące z pożyczek służą Spółce do uzyskiwania przychodów. Spółka zauważa, że możliwość zaliczenia prowizji bankowych (a więc wydatków podobnych w charakterze do ponoszonego przez Spółkę dodatkowego elementu kosztowego) do kosztów uzyskania przychodów jest akceptowana przez orzecznictwo administracyjne (vide wyrok NSA z 9.02.2006 r., sygn. akt II FSK 338/05).