Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 09.08.2004, sygn. PI/005-996/04/CIP/01, Izba Skarbowa w Gdańsku, sygn. PI/005-996/04/CIP/01

Podatnik zwraca się zapytaniem: 1) czy usługa przyjmowania przez bank weksli do dyskonta zalicza się do usługi faktoringu w rozumieniu poz. 3 pkt 5 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług? 2) czy w przypadku świadczenia przez bank usługi faktoringowej podstawą opodatkowania podatkiem VAT tej usługi są wyłącznie pobierane przez bank opłaty i prowizje, czy również różnica pomiędzy wartością nominalną wierzytelności na dzień jej nabycia, a ceną płaconą za wierzytelność przez bank? Ad 1) Zdaniem Podatnika, usługa przyjmowania weksli do dyskonta nie stanowi faktoringu, albowiem bank nie kupuje w jej wyniku wierzytelności wynikającej z faktury lub umowy. Nie ma też miejsca sprzedaż (przelew) wierzytelności, bowiem przeniesienie weksla na rzecz banku następuje w formie indosu. Bank przyjmując weksel do dyskonta nabywa więc w istocie papier wartościowy, zaś zobowiązanie dłużnika ma charakter abstrakcyjny i wynika z tego papieru. Bank może nabyty weksel przenieść w drodze indosu na inne osoby z tym, iż w każdym przypadku wymaga to fizycznego wydania weksla dalszemu nabywcy. Dyskonto weksla można potraktować co najwyżej jako usługę związaną z obrotem papierami wartościowymi. Stąd usługa dyskonta weksli, jako usługa pośrednictwa finansowego powinna podlegać zwolnieniu od podatku VAT, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Ad 2) Zdaniem Podatnika, ustawa o VAT nie określa wprost, co jest podstawą opodatkowania usług faktoringowych. Najbardziej zbliżonymi rodzajami usług są usługi wymienione w przepisie art. 30 ust. 1 ustawy o VAT i dlatego tak jak w odniesieniu do tych usług, również w stosunku do faktoringu podstawę opodatkowania podatkiem VAT stanowić powinna kwota prowizji lub innych opłat za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku. W ocenie Podatnika, w przypadku faktoringu świadczeniem należnym od nabywcy usługi są wyłącznie pobrane przez bank kwoty prowizji i opłat, gdyż stanowią one wynagrodzenie banku za wykonaną usługę. Dyskonto od nabywanych wierzytelności wynika wyłącznie z faktu zaangażowania przez bank własnych środków w wykup wierzytelności i skredytowania zbywcy wierzytelności aż do czasu jej zapłacenia przez dłużnika. Nie jest to więc żadna dodatkowa forma wynagrodzenia banku za świadczoną usługę. Ponadto, w sytuacji, w której bank nabywa wierzytelność w wysokości jej wartości nominalnej, w ogóle nie wystąpi różnica pomiędzy jej wartością a ceną zapłaconą przez bank. Tym bardziej świadczy to o tym, że podstawę opodatkowania usług faktoringowych powinny stanowić wyłącznie pobrane przez bank prowizje i inne opłaty.