Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 31 stycznia 2008 r. - Centro Europa 7 Srl przeciwko Ministero delle Comunicazioni e Autorit per le garanzie nelle comunicazioni i Direzione generale per le concessioni e le autorizzazioni del Ministero delle Comunicazioni. - Sprawa C-380/05., sygn. C-380/05

WYROK TRYBUNAŁU (czwarta izba)

z dnia 31 stycznia 2008 r.(*)

Swoboda świadczenia usług - Łączność elektroniczna - Telewizyjna działalność nadawcza - Nowe wspólne ramy regulacyjne - Przydzielanie częstotliwości radiowych

W sprawie C‑380/05

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2005 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 18 października 2005 r., w postępowaniu:

Centro Europa 7 Srl

przeciwko

Ministero delle Comunicazioni e Autoritŕ per le garanzie nelle comunicazioni,

Direzione generale per le concessioni e le autorizzazioni del Ministero delle Comunicazioni,

TRYBUNAŁ (czwarta izba),

w składzie: K. Lenaerts (sprawozdawca), prezes izby, G. Arestis, R. Silva de Lapuerta i J. Malenovský oraz T. von Danwitz, sędziowie,

rzecznik generalny: M. Poiares Maduro,

sekretarz: B. Fülöp, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 30 listopada 2006 r.,

rozważywszy uwagi przedstawione:

-        w imieniu Centro Europa 7 Srl przez A. Pace’a, R. Mastroianniego oraz O. Grandinettiego, avvocati,

-        w imieniu rządu włoskiego przez I.M. Braguglię, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez P. Gentiliego, avvocato dello Stato,

-        w imieniu Komisji Wspólnot Europejskich przez F. Benyona, E. Traversa, M. Shottera oraz F. Amatę, działających w charakterze pełnomocników, wspieranych przez L.G. Radicati di Brozolo, avvocato,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 12 września 2007 r.,

wydaje następujący

Wyrok

        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy, w dziedzinie naziemnej telewizyjnej działalności nadawczej na szczeblu krajowym, wykładni przepisów traktatu WE dotyczących swobody świadczenia usług i wolnej konkurencji, dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej) (Dz.U. L 108, str. 33, zwanej dalej „dyrektywą ramową”), dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach) (Dz.U. L 108, str. 21, zwanej dalej „dyrektywą o zezwoleniach”) i dyrektywy Komisji 2002/77/WE z dnia 16 września 2002 r. w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej (Dz.U. L 249, str. 21) (zwanej dalej, „dyrektywą o konkurencji”), oraz art. 10 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 r. (zwanej dalej „EKPC”), w zakresie w jakim odwołuje się do niej art. 6 UE.