Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 14 września 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii. - Sprawa C-418/04., sygn. C-418/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 14 września 2006 r.(1)

Sprawa C-418/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Irlandii

Dyrektywa 79/409/EWG - Ochrona dzikiego ptactwa - Obszary specjalnej ochrony - IBA 2000 - Transpozycja i stosowanie

I -    Wprowadzenie

1.        W ramach niniejszego postępowania Komisja występuje przeciwko kolejnemu państwu członkowskiemu z powodu niedostatecznej klasyfikacji obszarów specjalnej ochrony ptactwa (zwanych dalej „OSO”) na podstawie dyrektywy Rady 79/409/WEG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa(2) (zwanej dalej „dyrektywą ptasią”). Z powodu tego samego rodzaju uchybień spowodowała ona już osądzenie Niderlandów(3), Francji(4), Finlandii(5) oraz Włoch(6). W toku są również postępowania przeciwko Grecji(7) i Hiszpanii(8). Kolejne postępowanie Komisja przygotowuje przeciwko Portugalii(9).

2.        Kluczową kwestią tych postępowań jest wykazanie, że dane państwo członkowskie nie sklasyfikowało jeszcze jako obszary specjalnej ochrony wszystkich obszarów, które mają być sklasyfikowane w tym charakterze. W niniejszej sprawie Komisja opiera się na informacjach dotyczących Irlandii zawartych w wykazie obszarów ważnych pod względem ornitologicznym w Europie, który został opublikowany w 2000 roku przez pozarządową organizację BirdLife International, związek krajowych organizacji ochrony ptactwa [zwany dalej „IBA 2000”, IBA oznacza Important Bird Area (ważny obszar ptactwa) lub Importatnt Bird Areas (ważne obszary ptactwa)](10).

        Ponadto Komisja podnosi w niniejszym postępowaniu kolejne zarzuty dotyczące ochrony OSO. Irlandia nie dokonała prawidłowej transpozycji do prawa krajowego ważnych przepisów ochronnych dyrektywy ptasiej oraz dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory() (zwanej dalej „dyrektywą siedliskową”) bądź w praktyce stosowała te przepisy w sposób nieprawidłowy.