Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 września 2006 r. - Cadbury Schweppes plc i Cadbury Schweppes Overseas Ltd przeciwko Commissioners of Inland Revenue. - Sprawa C-196/04., sygn. C-196/04

Sprawa C‑196/04

Cadbury Schweppes plc i Cadbury Schweppes Overseas Ltd

przeciwko

Commissioners of Inland Revenue

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym
złożony przez Special Commissioners of Income Tax, London)

Swoboda przedsiębiorczości - Przepisy dotyczące kontrolowanych spółek zagranicznych - Uwzględnienie dochodów kontrolowanych spółek zagranicznych w podstawie opodatkowania spółki dominującej

Streszczenie wyroku

1.        Swobodny przepływ osób - Swoboda przedsiębiorczości

(art. 43 WE i 48 WE)

2.        Swobodny przepływ osób - Swoboda przedsiębiorczości - Przepisy podatkowe

(art. 43 WE i 48 WE)

1        Sama okoliczność, iż spółka będąca rezydentem tworzy drugi zakład, taki jak spółka zależna, w innym państwie członkowskim, nie może uzasadniać ogólnego domniemania oszustwa podatkowego i usprawiedliwiać środka naruszającego wykonywanie swobód podstawowych zagwarantowanych przez traktat. Środek krajowy ograniczający swobodę przedsiębiorczości może natomiast być usprawiedliwiony motywami zwalczania praktyk stanowiących nadużycie, jeżeli dotyczy on właśnie czysto sztucznych struktur, w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych, których celem jest uniknięcie stosowania przepisów danego państwa członkowskiego, a w szczególności uniknięcie podatku należnego z tytułu dochodu osiągniętego z działalności na terytorium krajowym.

(por. pkt 50, 51, 55)

        Artykuły 43 WE i 48 WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uwzględnieniu w podstawie opodatkowania spółki będącej rezydentem z siedzibą w państwie członkowskim dochodu osiągniętego przez kontrolowaną spółkę zagraniczną w innym państwie członkowskim, jeżeli dochód ten podlega tam niższemu poziomowi opodatkowania niż stosowany w pierwszym państwie, chyba że takie uwzględnienie dotyczy jedynie czysto sztucznych struktur, których celem jest uniknięcie należnego podatku krajowego. Należy zatem zaniechać stosowania takiej formy opodatkowania, jeżeli okaże się, na podstawie elementów obiektywnych i możliwych do sprawdzenia przez osoby trzecie, że niezależnie od istnienia motywów natury podatkowej, rzeczona spółka kontrolowana rzeczywiście ma siedzibę w przyjmującym państwie członkowskim i faktycznie wykonuje tam działalność gospodarczą.