Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 30 listopada 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Wielkiemu Księstwu Luksemburga. - Sprawa C-32/05., sygn. C-32/05

Sprawa C‑32/05

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Wielkiemu Księstwu Luksemburga

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2000/60/WE - Brak podania do wiadomości przepisów, za pomocą których dokonano transpozycji - Obowiązek ustanowienia przepisów ramowych prawa krajowego - Brak - Niepełna transpozycja lub brak transpozycji art. 2, art. 7 ust. 2 i art. 14

Streszczenie wyroku

1.        Akty instytucji - Dyrektywy - Wykonanie przez państwa członkowskie

(art. 249 akapit trzeci WE)

2.        Akty instytucji - Dyrektywy - Wykonanie przez państwa członkowskie

3.        Środowisko naturalne - Wspólnotowe działanie w dziedzinie polityki wodnej -Dyrektywa 2000/60

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60, art. 1 i 2)

4.        Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego - Przedmiot sporu - Określenie w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi

(art. 226 WE)

5.        Środowisko naturalne - Wspólnotowe działanie w dziedzinie polityki wodnej -Dyrektywa 2000/60 - Obowiązek konsultacji publicznych i informowania społeczeństwa

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60, art. 13 ust. 6 i art. 14)

        Zgodnie z brzmieniem art. 249 akapit trzeci WE transpozycja dyrektywy do porządku wewnętrznego nie oznacza koniecznie podjęcia czynności legislacyjnych w każdym państwie członkowskim. Również formalne powtórzenie zaleceń dyrektywy w postaci wyraźnego, szczególnego przepisu prawnego nie jest zawsze wymagane, jeżeli do wykonania dyrektywy może, stosownie do jej treści, wystarczyć ogólny kontekst prawny. W szczególności istnienie zasad ogólnych prawa konstytucyjnego lub administracyjnego może uczynić transpozycję w drodze wydania szczególnych przepisów ustawowych lub wykonawczych zbędną, pod warunkiem jednak, że zasady te rzeczywiście gwarantują pełne stosowanie dyrektywy przez administrację krajową oraz że w przypadku gdy, sporny przepis dyrektywy nadaje prawa jednostkom, sytuacja prawna wynikająca z tych zasad jest wystarczająco precyzyjna i jasna, by podmioty prawa były w stanie zapoznać się z całością swych uprawnień, a w razie potrzeby powołać się na nie przed sądami krajowymi.